Breaking News
Loading...

Recent Post

Τρίτη 26 Φεβρουαρίου 2013
no image

Η Γεωργία Παπαζήση συνεχίζει τη μάχη με τη νόσο του Lyme

Η Γεωργία Παπαζήση (@Geo_Papz), η οποία παλεύει με τη Νόσο του Lyme, ζητά ξανά τη βοήθεια των χρηστών του διαδικτύου
Τον Σεπτέμβρη του 2007, ύστερα από μία σοβαρή πτώση από τις σκάλες, η Γεωργία ήρθε αντιμέτωπη με σημαντικές κινητικές δυσκολίες και στα δύο της χέρια, ακολούθησε απώλεια της ισορροπίας, σύγχυση στην ομιλία, δυσκολία στη κατάποση και δυσκαμψία στα πόδια της. Ενώ η υγεία της κατέρρεε, οι γιατροί δε κατέληγαν σε συγκεκριμένη διάγνωση.
Για τα επόμενα 2 χρόνια, συνεχίζει να επισκέπτεται γιατρούς σε Ελλάδα, Ιταλία και Γερμανία χωρίς όμως αποτέλεσμα. Απ' την επίσκεψή της στην Αμερική, έφυγε με τη διάγνωση "πιθανής" Αμυοτροφικής Πλευρικής Σκλήρυνσης (ALS), επιστρέφοντας στην Ελλάδα χωρίς ελπίδα σωτηρίας. Μέσα από μεγάλη προσωπική της έρευνα, συνέδεσε τα συμπτώματά της με τη Νόσο του Lyme, την οποία επιβεβαίωσαν πως βρίσκεται στο τελευταίο της στάδιο και οι μετέπειτα στοχευμένες πλέον εξετάσεις και εξειδικευμένοι γιατροί.
Έχοντας ήδη δοκιμάσει αντιβιοτικά κάθε είδους (ενδοφλέβια, ενδομυικά κ.α), φυσιοθεραπείες και διάφορα συμπληρώματα, τον Αύγουστο του 2011 ξεκινά στην Ινδία πειραματική θεραπεία με εμβρυικά βλαστοκύτταρα. Ήδη απ' τους πρώτους δύο μήνες παραμονής της εκεί φάνηκε κάποια βελτίωση! Στόχος έγινε η σταθεροποίηση της κατάστασής της, ώστε να προχωρήσει και στη βελτίωση αυτής. Ήδη μες το 2012 έχει επισκεφθεί την Ινδία άλλες δύο φορές, παραμένοντας εκεί συνολικά 7 μήνες. Η υγεία της έχει αρχίσει να σταθεροποιείται, όμως το πρόβλημα στην ισορροπία δείχνει να χειροτερεύει..
Η Γεωργία ζητά βοήθεια, να καταφέρει να κρατηθεί στη ζωή, έως ότου βρεθεί επιτέλους η κατάλληλη για εκείνη θεραπεία!
Η κατάστασή της δεν της επιτρέπει αυτά τα χρόνια να εργάζεται και τα τεράστια έξοδα που προέκυψαν για την αντιμετώπιση της νόσου, έχουν φέρει πια όλη την οικογένεια σε οικονομικό αδιέξοδο..
Κάποιοι της συμπαραστέκονται ήδη απ' το 2011 και συνεχίζουν! Η Γεωργία ζητά τη δική μας ανθρώπινη βοήθεια και συμμετοχή στο θαύμα της που είναι βέβαιη πως θα συμβεί!
Η μόνη της επιλογή προς το παρόν, εφόσον δεν έχει βρεθεί εναλλακτική, είναι η συνέχιση της θεραπείας στην Ινδία και το κόστος υπολογίζεται πάνω από $20,000.
Επισκεφθείτε το blog της για να διαβάσετε την ιστορία της .

http://news247.gr

no image

Η έννοια του φύλου: Μια κριτική γενεαλογία

Ο Γιώργος Μαρνελάκης γεννήθηκε στην Αθήνα το 1975. Σπούδασε Αρχιτεκτονική στο Εθνικό Μετσόβιο Πολυτεχνείο και Αστικές και Πολιτισμικές Σπουδές στο Goldsmiths του Λονδίνου. Δίδαξε Σπουδές Φύλου και Πολιτισμική Γεωγραφία στο ΕΜΠ και στο Πανεπιστήμιο Θεσσαλίας. Έφυγε από τη ζωή σε ηλικία μόλις 38 ετών και η κηδεία του έγινε σήμερα στις 25 Φλεβάρη του 2013. Στη μνήμη του αναρτούμε ένα από τα πολλά σημαντικά κείμενά του.
Καλό ταξίδι

Γιώργος Μαρνελάκης: Η έννοια του φύλου: Μια κριτική γενεαλογία

Το κείμενο αυτό επιχειρεί μια εισαγωγή στις μεταβαλλόμενες ιδέες για την έννοια του φύλου (gender), όπως αναπτύχθηκαν μέσα από πολλαπλές φεμινιστικές προσεγγίσεις. Αν και, πλέον, αποτελεί μια ευρύτατα διαδεδομένη έννοια στις κοινωνικές και ανθρωπιστικές επιστήμες γενικώς, το φύλο θα μας απασχολήσει ειδικότερα εδώ ως μια κεντρικής σημασίας κατηγορία για τη φεμινιστική θεωρία. Το πρώτο σημείο, λοιπόν, που πρέπει να τονιστεί είναι ότι η εισαγωγή της έννοιας του φύλου στις φεμινιστικές θεωρίες και η παραγωγή γνώσης για το φύλο από τη συγκεκριμένη οπτική δε συνέβησαν λόγω κάποιας αθώας επιθυμίας για την ανακάλυψη της όποιας ‘αλήθειας’, ούτε απλώς και μόνο λόγω κάποιου υπερβάλλοντα ζήλου για μάθηση και κατανόηση. Και αυτό, βέβαια, καθόλου δεν αποτελεί αποκλειστικότητα των φεμινιστικών προσεγγίσεων για το φύλο. Αν προσπαθούσαμε να υποστηρίξουμε ότι υπάρχει κάποιο είδος γνώσης που παράγεται με τόσο αθώα και ουδέτερα κίνητρα, δε θα είχαμε κανέναν άλλο λόγο παρά να αποκρύψουμε συγκεκριμένα ενδιαφέροντα που πάντα υποκινούν κάθε απόπειρα παραγωγής γνώσης. Στην περίπτωσή μας, λοιπόν, η αναγκαιότητα θεωρητικής ενασχόλησης με την έννοια του φύλου προκύπτει, πρώτα και κύρια, ως ένα πολιτικό αίτημα το οποίο συνδέεται άμεσα με τις γενικότερες επιδιώξεις των φεμινιστικών κινημάτων. Παρακολουθώντας, επομένως, τις μεταλλαγές των ιδεών για την έννοια του φύλου, δε μπορεί παρά να παρακολουθούμε ταυτόχρονα ένα μέρος από τις ευρύτερες μεταλλαγές του ίδιου του φεμινισμού ως πολιτικού κινήματος.

Είναι απαραίτητο, επίσης, να διευκρινίσουμε ότι το παρόν κείμενο δε στοχεύει να στοιχειοθετήσει μια σφαιρική και συνεκτική ιστορία της έννοιας του φύλου, αλλά μάλλον ένα είδος γενεαλογίας. Η γενεαλογική προσέγγιση, θα μπορούσαμε πολύ σύντομα και σχηματικά να πούμε, δεν είναι ιστοριογραφία, αλλά απόπειρα διερεύνησης των συνθηκών που καθιστούν δυνατή τη γραφή της ιστορίας. Αν το χαρακτηριστικό της συνέχειας (και της ενότητας) αποτελεί το sine qua non μιας σφαιρικής ιστορίας, η γενεαλογία ενδιαφέρεται περισσότερο για τις ασυνέχειες, τις μεταβάσεις, τις μετατοπίσεις και τις τομές. Προσεγγίζοντας το θέμα μας μέσα από μια τέτοια λογική, θα αποφύγουμε να ψάξουμε για την ‘αρχική προέλευση’ των έμφυλων κατηγοριών και να παρουσιάσουμε τις ιδέες για το φύλο σε μια ενιαία και συνεχή γραμμική σειρά που νομιμοποιεί την εγκαθίδρυση μίας κυρίαρχης ιστορίας. Αυτό που θα επιχειρήσουμε είναι να διερευνήσουμε τις συνθήκες εγκαθίδρυσης και νομιμοποίησης κυρίαρχων αντιλήψεων περί φύλου, εξετάζοντας πώς συγκεκριμένες έμφυλες κατηγορίες που στην πραγματικότητα είναι το αποτέλεσμα κανονιστικών λόγων και πρακτικών εμφανίζονται ως αιτίες τους ή σημεία ‘αρχικής προέλευσής’ τους. Πιο συγκεκριμένα, θα εστιάσουμε σε δύο τομές/μετατοπίσεις στη φεμινιστική θεωρία που έχουν να κάνουν, αρχικά, με τη στροφή του ενδιαφέροντος από τη ‘γυναίκα’ στο ‘φύλο’ και, σε επόμενο στάδιο, με την τάση να συσχετισθούν αναλυτικά το φύλο και η σεξουαλικότητα.
Τρίτη και τελευταία εισαγωγική διευκρίνιση: Το πεδίο διερεύνησής μας θα είναι εδώ η αγγλόφωνη βιβλιογραφία, μια και η έννοια του φύλου (gender) που θα προσπαθήσουμε να προσεγγίσουμε, και η οποία πρωτίστως αναφέρεται στην κοινωνική οργάνωση των σχέσεων ανάμεσα σε άνδρες και γυναίκες, προέρχεται από την αγγλική γλώσσα. Οι θεωρίες περί φύλου με τις οποίες θα ασχοληθούμε, λοιπόν, αναπτύσσονται κυρίως στη Βρετανία και στις ΗΠΑ. Στη φεμινιστική θεωρία της Ηπειρωτικής Ευρώπης, από την άλλη μεριά (και εδώ ανοίγουμε ένα μεγάλο θέμα στο οποίο θα επανέλθουμε), η έννοια που έχει κατά κύριο λόγο χρησιμοποιηθεί, πρώτα από τις γαλλίδες φεμινίστριες θεωρητικούς, είναι αυτή της σεξουαλικής διαφοράς (la différence sexuelle). Αξίζει να σημειώσουμε ότι, ενώ η έννοια αυτή έχει εισαχθεί στην αγγλόφωνη βιβλιογραφία (στα αγγλικά αποδίδεται με τον όρο sexual difference), εμπλουτίζοντας έτσι την αγγλοαμερικανική συζήτηση για το φύλο, ο όρος gender δε μπορεί να χρησιμοποιηθεί με την ίδια σημασία στα γαλλικά (η αντίστοιχη γαλλική λέξη le genre χρησιμοποιείται συνήθως για να δηλώσει ολόκληρο το ‘ανθρώπινο είδος’), με αποτέλεσμα να είναι πιο δύσκολη η εισαγωγή του στη σχετική συζήτηση της Ηπειρωτικής Ευρώπης. Ο στόχος μας εδώ δεν είναι να εγκαθιδρύσουμε αυστηρά (γεωγραφικά και θεωρητικά) όρια ανάμεσα στις δύο παραδόσεις. Εφ’ όσον όμως, όπως θα δούμε, είναι δυνατό να αναγνωρίσουμε σημαντικές διαφορές στο θεωρητικό τους πλαίσιο, μας ενδιαφέρει να τις προσεγγίσουμε ως δύο διαφορετικές σχολές σκέψης, ή, χρησιμοποιώντας έναν όρο της Donna Haraway, ως δύο διαφορετικά ‘τοποθετημένες γνώσεις’ (situated knowledges), η καθεμιά με τα πλεονεκτήματα και τους περιορισμούς της. Έτσι, η παράλληλη αναφορά στην έννοια της σεξουαλικής διαφοράς θα γίνει για να μας βοηθήσει να κατανοήσουμε καλύτερα την έννοια του φύλου που μας ενδιαφέρει εδώ και όχι για να αποφασίσουμε ποιο από τα δυο πλαίσια είναι το ‘καλύτερο’.
Από τη ‘γυναίκα’ στο ‘φύλο’
Η πρώτη τομή στην οποία, όπως είπαμε, θα εστιάσουμε τη διερεύνησή μας είναι η μετατόπιση στο ενδιαφέρον των φεμινιστικών θεωριών από τη ‘γυναίκα’ στο ‘φύλο’. Από τις αρχές της δεκαετίας του ’70, τότε που εμφανίζονται τα πρώτα προγράμματα γυναικείων σπουδών (women’s studies) στα πανεπιστήμια της Βρετανίας και των ΗΠΑ, η έμφαση δίνεται στο να αποτυπωθούν ‘οι εμπειρίες των γυναικών’ (οι οποίες απουσιάζουν εντελώς από τις μέχρι τότε ανδροκεντρικές προσεγγίσεις όλων των τομέων της επιστήμης), να αποκαλυφθεί και να καταγραφεί το ιστορικό τους παρελθόν (το οποίο μέχρι τότε παρέμενε ‘κρυμμένο’ από αυτό που ονομάζεται ‘Ιστορία’) και να συγκροτηθούν θεωρητικά εργαλεία που θα βοηθήσουν στην κατανόηση και αντιμετώπιση των πολλαπλών φαινομένων καταπίεσης των γυναικών. Σε αυτές τις πρώιμες προσεγγίσεις, η κεντρική έννοια για τη φεμινιστική ανάλυση είναι η ‘γυναίκα’ και όχι το ‘φύλο’. Η εισαγωγή της έννοιας ‘φύλο’ συμπίπτει με την αρχή του λεγόμενου ‘δεύτερου κύματος’ του φεμινισμού (second wave feminism) και η ανάπτυξή της ως αναλυτική κατηγορία από τα μέσα της δεκαετίας του ‘70, σύμφωνα με τη Donna Haraway, στοχεύει κατ’ αρχήν στο να διερευνήσει τι μετράει ως ‘γυναίκα’, αλλά και να αμφισβητήσει απόψεις που για πολύ καιρό θεωρούνταν δεδομένες και αδιαμφισβήτητες και, τελικά, να ανασυγκροτήσει τι μετράει ως ‘άνθρωπος’ (human).
Αυτό που διακυβεύεται (επιστημονικά και πολιτικά) σε αυτή τη μετατόπιση του ενδιαφέροντος από τη ‘γυναίκα’ στο ‘φύλο’ έχει τουλάχιστον τρεις διακριτές πτυχές. Κατά πρώτον, εισάγοντας στρατηγικά τη διάκριση ‘βιολογικό φύλο’/‘κοινωνικό φύλο’ (sex/gender)—με το πρώτο να θεωρείται ότι αποτελεί το ‘φυσικό’ υπόβαθρο πάνω στο οποίο κατασκευάζεται το δεύτερο (θα επανέλθουμε αναλυτικά σε αυτή τη διάκριση)—οι φεμινίστριες επιδιώκουν να δώσουν έμφαση, σε θεωρητικό αλλά και σε πολιτικό επίπεδο, στην έννοια του κοινωνικού φύλου, προκειμένου να τονίσουν το ρόλο των κοινωνικών και πολιτισμικών διαδικασιών και πρακτικών που κατασκευάζουν και οριοθετούν την έμφυλη ταυτότητα ‘γυναίκα’, προσπαθώντας, ταυτόχρονα, να υποβαθμίσουν και να μειώσουν τη σημασία και το ρόλο του λεγόμενου ‘βιολογικού φύλου’ —μια θέση που αρχικά διαμορφώνεται ως μια στρατηγική αντίστασης στην άποψη που θα υποστήριζε ότι ‘η βιολογία είναι πεπρωμένο’ (‘biology is destiny’).
Η στροφή της έμφασης από τη γυναίκα στο φύλο, κατά δεύτερον, είναι ενδεικτική της τάσης που θα επικρατήσει να μελετηθούν άνδρες και γυναίκες σε αλληλοσυσχετισμό μεταξύ τους. Το φύλο είναι μια σχετική έννοια, σύμφωνα με τη Joan Scott, και η χρήση του σαφώς υπονοεί ότι θα ήταν λάθος να θεωρήσουμε ότι για να κατανοήσουμε τις ‘γυναίκες’ πρέπει να τις μελετήσουμε αυτόνομα και ξεχωριστά από τους ‘άνδρες’. Εξ’ άλλου, η κοινή αντίληψή μας για το δίπολο άνδρας/γυναίκα (η αντίληψη δηλαδή ότι ‘ο άνδρας’ και ‘η γυναίκα’ είναι δύο διακριτά ‘όντα’ που συνδέονται μεταξύ τους με μια διχοτομική σχέση θετικού/αρνητικού—που το ένα, με άλλα λόγια, είναι ό,τι δεν είναι το άλλο) αποκαλύπτει ακριβώς ότι η έννοια ‘άνδρας’, για παράδειγμα, είναι αδύνατο να γίνει αντιληπτή, αδύνατο καν να συγκροτηθεί ως έννοια, χωρίς το απαραίτητο (αν και δομικά υποδεέστερο και υποβαθμισμένο) αρνητικό της, από το οποίο στην πραγματικότητα η ίδια αντλεί τα χαρακτηριστικά της.
Η έμφαση στην έννοια του φύλου, τρίτο και ίσως πιο σημαντικό σημείο, σημαίνει επίσης ότι οι φεμινιστικές σπουδές δεν είχαν ως σκοπό απλώς και μόνο να προσθέσουν ένα καινούργιο ‘αντικείμενο’ μελέτης (τη ‘γυναίκα’) στα ήδη υπάρχοντα, αλλά να προωθήσουν μια συγκεκριμένη οπτική, αναθεωρώντας ριζικά τα καθιερωμένα μοντέλα ανάλυσης και έρευνας. Θέτοντας ερωτήματα από τη σκοπιά του φύλου, ερωτήματα που δεν περνούσαν καθόλου από το μυαλό των τότε ερευνητών, διανοουμένων και ακαδημαϊκών, και άρα με κανένα τρόπο δε μπορούσαν να διερευνηθούν με τα διαθέσιμα θεωρητικά εργαλεία, οι φεμινιστικές σπουδές κατάφεραν να αποσταθεροποιήσουν τα όρια ανάμεσα στις διάφορες περιοχές της επιστήμης και να διαταράξουν, δημιουργικά και με πλούσια αποτελέσματα, τις ήδη καθιερωμένες διαδικασίες παραγωγής γνώσης στα πανεπιστήμια.
Η διάκριση ‘βιολογικού’ και ‘κοινωνικού φύλου’
Η διάκριση ‘βιολογικού’ και ‘κοινωνικού φύλου’ είναι αυτή που σηματοδοτεί με τον πιο χαρακτηριστικό τρόπο τη μετατόπιση του ενδιαφέροντος από τη γυναίκα στο φύλο την οποία συζητάμε. Η διάκριση αυτή εισάγεται ως θεωρητικό εργαλείο στη φεμινιστική ανάλυση στη δεκαετία του ’70 και έχει, όπως είπαμε, μια συγκεκριμένη πολιτική σκοπιμότητα. Θα μπορούσαμε όμως να υποστηρίξουμε ότι οι θεωρητικές καταβολές της διάκρισης αυτής μπορούν ήδη να ανιχνευθούν στην πρωτοποριακή για την εποχή της δουλειά της Simone de Beauvoir, και πιο συγκεκριμένα, στη διάσημη διατύπωσή της: ‘γυναίκα δε γεννιέσαι, αλλά γίνεσαι’. Παρά το ότι η Beauvoir δε χρησιμοποιεί τον όρο ‘κοινωνικό φύλο’, αυτό που μπορούμε να διαβάζουμε στη θέση της είναι ότι ένα ‘βιολογικά’ καθορισμένο σώμα, με συγκεκριμένα ‘ανατομικά’ χαρακτηριστικά (αυτό το οποίο ‘γεννιέσαι’), σταδιακά εξελίσσεται και διαμορφώνεται σε έμφυλο υποκείμενο (αυτό το οποίο ‘γίνεσαι’): από θηλυκό σε γυναίκα. Σε αυτή τη λογική λοιπόν, το ‘βιολογικό φύλο’, όπως ήδη αναφέραμε, μοιάζει να γίνεται αντιληπτό ως ένα είδος ‘φυσικού’ υποβάθρου πάνω στο οποίο διαμορφώνεται και κατασκευάζεται κοινωνικά και πολιτισμικά το κοινωνικό φύλο.
Στο σημείο αυτό, αρχίζει πλέον να γίνεται σαφής η αναλογία της διάκρισης ανάμεσα σε ‘βιολογικό’ και κοινωνικό φύλο με την άλλη, κεντρικής σημασίας στη δομική ανθρωπολογία, διάκριση μεταξύ ‘φύσης’ και ‘πολιτισμού’ (‘nature’/‘culture’). Ο γάλλος ανθρωπολόγος Claude Lévi-Strauss, σε μεγάλο μέρος της δουλειάς του, αλλά κυρίως στο βιβλίο του The Elementary Structures of Kinship, βασικό θέμα του οποίου αποτελεί η εν λόγω διάκριση, μοιάζει να αντιλαμβάνεται την αντίθεση ‘φύσης’ και ‘πολιτισμού’ ως αντίθεση ανάμεσα στο ‘ωμό’ και το ‘μαγειρεμένο’. Πολύ σύντομα και σχηματικά, ο ‘πολιτισμός’ γίνεται εδώ αντιληπτός ως ανθρώπινη επεξεργασία του ωμού και πρωτογενούς υλικού της ‘φύσης’ (culturalisation of nature), ως το σύνολο των ανθρώπινων υλικών και συμβολικών παρεμβάσεων στον κόσμο, παρεμβάσεις που υποτίθεται ότι ‘ξεκινάνε’ από εκεί ακριβώς όπου ‘τελειώνει’ η ‘φύση’. Σε πλήρη αντιστοιχία, το κοινωνικό φύλο γίνεται αντιληπτό από τις φεμινίστριες θεωρητικούς ως μια συγκεκριμένη κοινωνική και πολιτισμική επεξεργασία και ερμηνεία του ήδη από τη ‘φύση’ καθορισμένου ‘βιολογικού φύλου’. Το ‘βιολογικό φύλο’, με άλλα λόγια, θεωρείται ότι προηγείται, και λογικά και χρονολογικά, του κοινωνικού, το οποίο υποτίθεται ότι έπεται.
Η πιο πλήρης, ίσως, και ολοκληρωμένη θεωρητικά διατύπωση της διάκρισης ‘βιολογικού’ και κοινωνικού φύλου είναι αυτή της ανθρωπολόγου Gayle Rubin, στο περίφημο και με μεγάλη επιρροή άρθρο της ‘The Traffic in Women’. Η Rubin, παρά το ότι κατά τα λοιπά διατυπώνει μια ριζική κριτική στο στρουκτουραλισμό του Lévi-Strauss, μοιάζει να βασίζει την πολυσυζητημένη ιδέα της για το ‘σύστημα βιολογικού/κοινωνικού φύλου’ (‘sex/gender system’) ακριβώς σε κάποια σημεία της θεωρίας του Lévi-Strauss. Κάθε κοινωνική οργάνωση, γράφει η Rubin, έχει ένα ‘σύστημα βιολογικού/κοινωνικού φύλου’, μια σειρά δηλαδή από κανονιστικές αντιλήψεις, διαδικασίες και πρακτικές μέσω των οποίων το ‘βιολογικό φύλο’ και το ωμό υλικό της ανθρώπινης αναπαραγωγής μετασχηματίζεται και διαμορφώνεται μέσω της ανθρώπινης παρέμβασης σε κοινωνικό προϊόν. Σε αυτό το θεωρητικό σχήμα, παρά την ιδιαίτερη σημασία που έχει τη δεδομένη στιγμή η έμφαση στην κοινωνική κατασκευή του φύλου, οι έννοιες του ‘βιολογικού φύλου’ και του ‘σώματος’ παραμένουν ταυτισμένες με αυτό που μετράει ως ‘φύση’ —με αυτό δηλαδή που βρίσκεται ήδη ‘εκεί πέρα’, δοσμένο από πριν, προκαθορισμένο και αμετάβλητο —και άρα απλώς θεωρούνται δεδομένες, χωρίς να υπόκεινται σε καμιά θεωρητική επεξεργασία.
Τώρα, στο θεωρητικό πλαίσιο της Ηπειρωτικής Ευρώπης, η διάκριση ‘βιολογικού’ και κοινωνικού φύλου, πολύ απλά, δεν υπάρχει. Ο όρος ‘σεξουαλική διαφορά’ (sexual difference) μπορεί να θεωρηθεί ως ένας ενδιάμεσος όρος ανάμεσα στο ‘βιολογικό’ και το κοινωνικό φύλο, χωρίς να μπορεί ακριβώς να μειωθεί ούτε στο ένα ούτε στο άλλο. Η έννοια της σεξουαλικής διαφοράς, με άλλα λόγια, δεν αναφέρεται απλώς σε μια ‘βιολογική’ διαφορά, ούτε όμως και σε μια διαφορά που είναι αποκλειστικά προϊόν κοινωνικής κατασκευής. Η σωματικότητα (corporeality) και η λεγόμενη ‘βιολογική’ υπόσταση του υποκειμένου γίνονται εδώ κατανοητές —κυρίως μέσα από τη χρήση της ψυχαναλυτικής θεωρίας —με όρους σημειωτικούς και συμβολικούς, πράγμα που σημαίνει ότι το ‘βιολογικό’ και το ‘πολιτισμικό’ εντάσσονται σε ένα ενιαίο θεωρητικό πλαίσιο.
Η βασική διάκριση σε αυτό το σχήμα σκέψης είναι αυτή ανάμεσα στο ‘αρσενικό’ και το ‘θηλυκό’. Οι φεμινίστριες που δουλεύουν σε αυτό το θεωρητικό πλαίσιο υποστηρίζουν ότι η έννοια του φύλου, καθώς αναφέρεται με ισότιμο τρόπο τόσο στις γυναίκες όσο και στους άνδρες, ενδεχομένως να υπαινίσσεται μια ‘ψευδαίσθηση συμμετρίας’ ανάμεσά τους, ενώ με την έννοια της σεξουαλικής διαφοράς η έμφαση δίνεται στις δομικά ασύμμετρες θέσεις τις οποίες καταλαμβάνουν το ‘αρσενικό’ και το ‘θηλυκό’ στο επίπεδο του συμβολικού. Έτσι, σύμφωνα με τη Rosi Braidotti, το θεωρητικό πλαίσιο της ‘σεξουαλικής διαφοράς’ εστιάζει κυρίως στους τρόπους με τους οποίους εγκαθίσταται συμβολικά η υπεροχή και η κυριαρχία του ‘αρσενικού’. Σύμφωνα με τις ψυχαναλυτικές θεωρήσεις της σχολής του Lacan, ‘ο άνδρας’ είναι αυτός που υποτίθεται ότι κατέχει το φαλλό, το πλεονεκτικό σημαίνον, γι’ αυτό και αντιπροσωπεύει ένα αφηρημένο (abstract) και μη ενσώματο υποκείμενο. ‘Η γυναίκα’, από την άλλη μεριά, θεωρείται ότι καθορίζεται από την υποτιθέμενη ‘ιδιαιτερότητα’ της σωματικότητάς της, γι’ αυτό και αποτελεί το μη αντιπροσωπεύσιμο και ευνουχισμένο ‘άλλο’—είναι, δηλαδή, η ίδια ο φαλλός. Αυτή η ασύμμετρη σχέση θεωρείται ότι συγκροτεί μια ανέκκλητη διαφορά μεταξύ ‘αρσενικού’ και ‘θηλυκού’ που δεν επιδέχεται μείωση, μια θεμελιώδη διαφοροποίηση στη σφαίρα του συμβολικού, η οποία θέτει τις παραμέτρους για τις αντίστοιχες τοποθετήσεις ανδρών και γυναικών στο πεδίο του κοινωνικού.
Αυτή η ριζική διάκριση ‘συμβολικού’ και ‘κοινωνικού’ —οφειλόμενη, βέβαια, στη συστηματική χρήση της ψυχαναλυτικής θεωρίας —είναι, θα τολμούσαμε να πούμε, ένα από τα πλέον προβληματικά σημεία στο θεωρητικό πλαίσιο της ‘σεξουαλικής διαφοράς’. Από τη στιγμή που το ‘συμβολικό’ γίνεται αντιληπτό ως ένα στατικό πεδίο δομών που θέτει τα όρια για το τι είναι ανέκκλητο και τι δεν είναι, η ασύμμετρη θέση ανδρών και γυναικών στη σφαίρα του συμβολικού είναι απόλυτα αποσπασμένη από τις υπαρκτές κοινωνικές σχέσεις και πρακτικές (στις οποίες πρωτίστως αναφέρεται η έννοια του φύλου), με αποτέλεσμα να εγκαθίσταται η ‘σεξουαλική διαφορά’ ως θεμελιώδης και αμετάλλακτη, απογυμνωμένη από κάθε κοινωνικότητα. Σε αυτή τη βάση, η Λακανική ψυχανάλυση έχει αποτελέσει αντικείμενο έντονης κριτικής από πολλές φεμινίστριες θεωρητικούς που εργάζονται στο θεωρητικό πλαίσιο του ‘φύλου’, θεωρώντας την ως μια κατ’ εξοχήν Ευρωκεντρική θεωρία —η οποία, αν και βασίζεται σε συγκεκριμένες, γεωγραφικά και ιστορικά προσδιορισμένες, εμπειρίες και πρακτικές, έχει αξιώσεις παγκόσμιας ισχύος —αλλά και, με τα λόγια της Rubin, ως μια από ‘τις πιο σοφιστικέ σεξιστικές ιδεολογίες που υπάρχουν’.
Από την άλλη μεριά όμως, η απουσία διάκρισης μεταξύ ‘βιολογικού’ και κοινωνικού φύλου επιτρέπει στις θεωρίες της ‘σεξουαλικής διαφοράς’ να εισαγάγουν με διαφορετικούς όρους την έννοια του σώματος. Αντί να αποτελεί μια οντότητα ήδη δοσμένη και ‘βιολογικά’ καθορισμένη —όπως υπαινίσσεται η διάκριση ‘βιολογικού’ και κοινωνικού φύλου —το σώμα συλλαμβάνεται εδώ ως ένας τόπος διασταύρωσης υλικών και συμβολικών δυνάμεων, και δε μπορεί, έτσι, να μειωθεί σε ένα ‘δεδομένο της φύσης’, αλλά νοείται ως ‘η πρωταρχική μας θέση στον κόσμο, η πρωταρχική μας τοποθέτηση στην πραγματικότητα’. Αντί να γίνεται αντιληπτό ως διακριτό από το ‘πνεύμα’ —όπως επίσης υπαινίσσεται η διάκριση ‘βιολογικού’ και κοινωνικού φύλου —το σώμα θεωρείται ως το καθαυτό ‘συστατικό’ του υποκειμένου και άρα είναι απαραίτητο, σύμφωνα με την Elizabeth Grosz, να συλληφθεί μέσω καινούργιων εννοιών όπως ‘ενσώματη υποκειμενικότητα’ (embodied subjectivity) και ‘ψυχική σωματικότητα’ (psychical corporeality), έννοιες που προσπαθούν να τονίσουν τον κεντρικό ρόλο του σώματος για τις ψυχικές διεργασίες συγκρότησης της υποκειμενικότητας.
Πριν από τη συνάντηση ‘φύλου’ και ‘σεξουαλικότητας’
Η δεύτερη μετατόπιση η οποία θα μας απασχολήσει έχει να κάνει, όπως ήδη αναφέρθηκε στην αρχή, με τη διερεύνηση των δυνατοτήτων για αναλυτικό συσχετισμό της έννοιας του ‘φύλου’ με την έννοια της ‘σεξουαλικότητας’, μια κίνηση που θα ανατρέψει δυναμικά προγενέστερες ιδέες για το φύλο. Θα μπορούσαμε να πούμε ότι, τουλάχιστον μέχρι τα μέσα της δεκαετίας του ’80, η σχέση φύλου και σεξουαλικότητας παραμένει γενικώς θεωρητικά αδιερεύνητη, με αποτέλεσμα να αναπτύσσονται δυο ξεχωριστά σώματα γνώσης, για το ‘φύλο’ και τη ‘σεξουαλικότητα’ αντίστοιχα, το καθένα από τα οποία εργάζεται με συγκεκριμένες παραδοχές και λαμβάνει ως δεδομένες συγκεκριμένες αντιλήψεις, είτε ρητά διατυπωμένες, είτε— συνηθέστερα —όχι. Από τη μια πλευρά, στη μέχρι τότε φεμινιστική συζήτηση για το φύλο κυριαρχεί η υπόθεση της ετεροφυλοφιλίας. Χωρίς αυτό να αποτελεί πάντα συνειδητά διατυπωμένη επιλογή, ο λόγος για τις ‘γυναίκες’ είναι κατά κανόνα λόγος για τις ‘ετεροφυλόφιλες γυναίκες’. Έτσι, μεγάλο μέρος της φεμινιστικής θεωρίας για τα θέματα φύλου λαμβάνει ως δεδομένη την ετεροφυλοφιλία, αποκλείοντάς την έτσι από το πεδίο διερεύνησής της.
Βέβαια, οι λεσβίες θεωρητικοί που εργάζονται στο πλαίσιο του λεσβιακού φεμινισμού —ένα επιμέρους τμήμα του φεμινιστικού κινήματος που αναπτύσσεται έντονα στα τέλη της δεκαετίας του ’70 και στις αρχές της δεκαετίας του ’80—είναι οι πρώτες που, ήδη από την εποχή αυτή, ασκούν μια κριτική στην υπόθεση της ετεροφυλοφιλίας που κυριαρχεί στις φεμινιστικές θεωρίες και ασχολούνται θεωρητικά με τη γυναικεία ομοφυλοφιλία. Παρόλα αυτά, ούτε κι εκείνες καταφέρνουν να διερευνήσουν ικανοποιητικά τη σχέση φύλου και σεξουαλικότητας. Όντας ενταγμένες πολιτικά στο ευρύτερο φεμινιστικό κίνημα, θεωρητικοποιούν τις λεσβίες πρώτα και κύρια ως γυναίκες, και θεωρούν, για παράδειγμα, την καταπίεση των λεσβιών αποκλειστικά ως γυναικεία καταπίεση, κατά κάποιο τρόπο υποτάσσοντας την αναλυτική κατηγορία ‘σεξουαλικότητα’ στην αναλυτική κατηγορία ‘φύλο’. Για παράδειγμα, η Adrienne Rich, σε ένα άρθρο-σταθμό για τις λεσβιακές σπουδές, ενώ από τη μια πλευρά ασκεί ριζική κριτική σε αυτό που η ίδια ονομάζει ‘αναγκαστική ετεροφυλοφιλία’ (compulsory heterosexuality)—στην άρρητη υπόθεση δηλαδή των φεμινιστικών θεωριών περί του δεδομένου της ετεροφυλοφιλίας —από την άλλη, για να προσεγγίσει θεωρητικά τη γυναικεία ομοφυλοφιλία, εισάγει την έννοια ‘λεσβιακό συνεχές’ (lesbian continuum), η οποία θεωρητικοποιεί το λεσβιασμό ως ένα τρόπο ύπαρξης, ως μια ‘βαθύτατα θηλυκή εμπειρία’ που έχει τη δυνατότητα, σύμφωνα με τη Rich, να ενώσει όλες τις γυναίκες εναντίον της πατριαρχίας και της ανδρικής καταπίεσης. Η Rich εδώ δεν απέχει πολύ από το να υποστηρίζει ότι όλες οι γυναίκες είναι κατ’ ουσία λεσβίες —ένα, θα λέγαμε, εξαιρετικά προβληματικό επιχείρημα —και αυτό συμβαίνει γιατί ο λεσβιασμός εδώ δεν αναλύεται ως μια μορφή σεξουαλικότητας, αλλά θεωρείται ως ένα ουσιώδες ‘φυσικό’ χαρακτηριστικό όλων των γυναικών, ως έμφυλο γνώρισμα. Η σεξουαλικότητα, με άλλα λόγια, δεν αναγνωρίζεται ως διακριτή αναλυτική κατηγορία, αλλά εμφανίζεται απλώς ως ‘φυσική’ απόρροια του φύλου.
Από την άλλη πλευρά, το σώμα γνώσης που παράγεται με αντικείμενο τη ‘σεξουαλικότητα’, και το οποίο συνδέεται πολιτικά με τα αντίστοιχα gay/ομοφυλοφιλικά κινήματα, είναι σε μεγάλο βαθμό ανδροκεντρικό. Στις μέχρι τότε σπουδές της σεξουαλικότητας, στο μεγαλύτερο μέρος τους επηρεασμένες από τον περίφημο πρώτο τόμο της Ιστορίας της Σεξουαλικότητας του γάλλου φιλοσόφου Michel Foucault, χωρίς και πάλι αυτό να αποτελεί πάντα συνειδητά διατυπωμένη επιλογή, ο λόγος για τους ‘ομοφυλόφιλους’, είναι κατά κανόνα λόγος για τους ‘άνδρες ομοφυλόφιλους’. Οι μελέτες αυτές υποστηρίζουν γενικώς ότι η σεξουαλικότητα πρέπει να θεωρείται ως ένα κοινωνικά κατασκευασμένο χαρακτηριστικό και όχι ως ένα δεδομένο της ‘φύσης’. Για παράδειγμα, σε ένα σημαντικό άρθρο που δημοσιεύεται, μάλιστα, πριν το βιβλίο του Foucault, η Βρετανίδα κοινωνιολόγος Mary McIntosh διατυπώνει, ίσως για πρώτη φορά, μια θεωρία ‘κοινωνικής κατασκευής’ για την (ανδρική) ομοφυλοφιλία. Η McIntosh απορρίπτει την ιδέα ότι υπάρχουν δύο ειδών ‘όντα’ στον κόσμο (ετεροφυλόφιλοι και ομοφυλόφιλοι), εκτοπίζει το ‘προαιώνιο’ ερώτημα για το αν η ομοφυλοφιλία είναι ‘επίκτητο ή εκ γενετής χαρακτηριστικό’ και διατυπώνει τη θέση ότι αντί να θεωρούμε ότι ‘ο ομοφυλόφιλος’ βρίσκεται σε μια συγκεκριμένη ‘κατάσταση’, πρέπει να θεωρούμε ότι αναλαμβάνει κάποιο συγκεκριμένο ‘κοινωνικό ρόλο’. Χωρίς να επεκταθούμε περισσότερο, αυτό που μας ενδιαφέρει να τονίσουμε εδώ είναι ότι οι θεωρίες αυτές δεν εισάγουν καθόλου το φύλο στην ανάλυσή τους, με αποτέλεσμα να ακολουθούν τη γνωστή τακτική: θεωρώντας ότι αναφέρονται στη σεξουαλικότητα γενικώς, στην πραγματικότητα αναφέρονται στην ανδρική σεξουαλικότητα. Έτσι, οι συσχετισμοί φύλου και σεξουαλικότητας εξακολουθούν να παραμένουν και εδώ αδιερεύνητοι.
Πέρα από τη διάκριση ‘βιολογικού’ και ‘κοινωνικού φύλου’: Η ‘ετεροφυλόφιλη μήτρα’ και η θεωρία της επιτελεστικότητας
Η στροφή προς τη διερεύνηση των δυνατοτήτων για αναλυτικό συσχετισμό φύλου και σεξουαλικότητας ξεκινάει από τα τέλη της δεκαετίας του ’80 και συνδέεται κατά κύριο λόγο με τη δουλειά της Αμερικανίδας φιλοσόφου Judith Butler, ιδιαίτερα στο πολυσυζητημένο βιβλίο της Gender Trouble. Η συμβολή της Butler ξεκινάει με μια παραγωγική και κριτική ‘αποδόμηση’ της διχοτομίας ‘βιολογικού’ και ‘κοινωνικού φύλου’, ενώ οι περαιτέρω επεξεργασίες της, τις οποίες θα συζητήσουμε αναλυτικά εδώ, αναδεικνύουν το σύνθετο δεσμό φύλου και σεξουαλικότητας.
Ξεκινώντας από τη Beauvoir, και από τη διατύπωσή της ότι ‘γυναίκα δε γεννιέσαι, αλλά γίνεσαι’, η Butler αναρωτιέται πώς είναι δυνατό να γίνεσαι γυναίκα, αν δεν ήσουν γυναίκα από την αρχή. Υπάρχουν άνθρωποι που γίνονται ένα συγκεκριμένο (κοινωνικό) φύλο σε κάποια στιγμή μέσα στο χρόνο, και μπορούμε να υποθέσουμε ότι πριν γίνουν ένα συγκεκριμένο φύλο δεν ήταν αυτό το συγκεκριμένο φύλο; Αν υποθέσουμε ότι γεννιέσαι με ένα συγκεκριμένο ‘βιολογικό φύλο’ (θηλυκό, για παράδειγμα) και σταδιακά ‘γίνεσαι’ το κοινωνικό σου φύλο (γυναίκα), τότε το κοινωνικό φύλο θα πρέπει, όπως ήδη έχουμε πει, να θεωρείται ως μια συγκεκριμένη ερμηνεία του ‘βιολογικού φύλου’, το οποίο προηγείται δοσμένο από τη ‘φύση’ και αποτελεί ένα παθητικό δέκτη των ερμηνειών που του αποδίδονται. Όμως, υποστηρίζει η Butler, η αντίληψή μας για το τι μετράει ως ‘βιολογικό φύλο’ διαμορφώνεται πάντα μέσα σε συγκεκριμένα κοινωνικά πλαίσια. Έτσι, το ‘βιολογικό φύλο’ δεν προϋπάρχει ως δεδομένο της ‘φύσης’, πριν ορισθεί ως ‘βιολογικό’ ή πριν θεωρηθεί ως δεδομένο της ‘φύσης’, στα πλαίσια συγκεκριμένων κοινωνικά διαμορφωμένων λόγων και αντιλήψεων. Με άλλα λόγια, μπορούμε να συλλάβουμε και να ορίσουμε το τι μετράει ως ‘βιολογικό φύλο’, αλλά αυτό το κάνουμε πάντα έχοντας ήδη την εμπειρία του κοινωνικού φύλου. Αυτό που ονομάζουμε, λοιπόν, ‘βιολογικό φύλο’ είναι πάντα ήδη εμποτισμένο με συγκεκριμένες κοινωνικές αντιλήψεις και παραδοχές, πράγμα που σημαίνει ότι ένα ‘βιολογικό φύλο’ άθικτο από κοινωνικές και πολιτισμικές παρεμβάσεις δε μπορεί να βρεθεί και, άρα, δε θα μπορούσε να θεωρηθεί ότι υπάρχει. Το θεωρούμενο ‘βιολογικό φύλο’ δηλαδή, σύμφωνα με τη Butler, δεν είναι το υπόβαθρο ή η βάση για την παραγωγή του κοινωνικού φύλου αλλά μάλλον το αποτέλεσμά του.
Τώρα, για τη Butler, η ριζική διάκριση ‘βιολογικού’ και κοινωνικού φύλου συνιστά ότι η κοινωνικά κατασκευασμένη έμφυλη ταυτότητα (άνδρας ή γυναίκα) είναι, ipso facto, ‘αφύσικη’, και άρα δεν είναι καθόλου απαραίτητο να ανταποκρίνεται στο αντίστοιχο ‘ανατομικά’ καθορισμένο σώμα (αρσενικό ή θηλυκό). Αυτό που κοινωνικά μετράει ως ‘άνδρας’, για παράδειγμα, μπορεί να αποτελεί τη συγκεκριμένη πολιτισμική ερμηνεία τόσο ενός ‘αρσενικού’, όσο κι ενός ‘θηλυκού’ σώματος. Κάνοντας ένα βήμα πιο πέρα (και είναι ακριβώς εδώ το σημείο στο οποίο αρχίζει να γίνεται σαφής ο δεσμός φύλου και σεξουαλικότητας), η Butler υποστηρίζει ότι για ένα ακέραιο και ευανάγνωστο ή καταληπτό (intelligible) έμφυλο υποκείμενο, πρέπει να εγκαθιδρύεται και να διατηρείται μια ενότητα και μια συνέχεια ανάμεσα στο βιολογικό φύλο, το κοινωνικό φύλο, αλλά και τη σεξουαλική επιθυμία. Η ‘αναγκαστική τάξη’ (compulsory order) για τη Butler δεν είναι απλώς ότι ‘γεννιέσαι θηλυκό και γίνεσαι γυναίκα’, αλλά ότι ‘γεννιέσαι θηλυκό, γίνεσαι γυναίκα και επιθυμείς άνδρες’. Η σεξουαλική επιθυμία εμφανίζεται να προκύπτει ως αποτέλεσμα του κοινωνικού φύλου, το οποίο με τη σειρά του εμφανίζεται να αποτελεί την αναμενόμενη συνέχεια του ‘βιολογικού φύλου’: ‘επιθυμείς άνδρες διότι είσαι γυναίκα, και είσαι γυναίκα διότι γεννήθηκες θηλυκό’. Εδώ η Butler κάνει μια σημαντική θεωρητική ανατροπή, αποσταθεροποιώντας την αιτιακή σειρά που υποτίθεται ότι ισχύει για τις έννοιες ‘βιολογικό φύλο’, κοινωνικό φύλο και σεξουαλική επιθυμία. Εισάγει την έννοια της ‘ετεροφυλόφιλης μήτρας’ (heterosexual matrix), η οποία περιγράφει ένα κανονιστικό και ρυθμιστικό σύστημα που εγκαθιδρύει, νομιμοποιεί και αναπαράγει την ετεροφυλοφιλία ως την αυτονόητα ‘φυσική’ και ‘κανονική’ μορφή σεξουαλικότητας. Αυτό το σύστημα της ‘αναγκαστικής ετεροφυλοφιλίας’, το οποίο υπάρχει ήδη εγκατεστημένο σε όλους τους τομείς των κοινωνικών και πολιτισμικών πρακτικών πριν από μας για μας, είναι που απαιτεί την ύπαρξη των δυο διακριτών και αντιθετικών φύλων, άνδρα και γυναίκας. Με άλλα λόγια, οι κοινωνικά διαμορφωμένες, έμφυλες ταυτότητες (άνδρας και γυναίκα), σύμφωνα με τη Butler, δεν είναι αποτέλεσμα μιας συγκεκριμένης πολιτισμικής ερμηνείας του υποτιθέμενου ‘βιολογικού φύλου’ (αρσενικό και θηλυκό), αλλά είναι αποτέλεσμα των επιταγών αυτής της ‘ετεροφυλόφιλης μήτρας’. Η προϋπόθεση μιας συγκεκριμένης ‘κανονικής’ σεξουαλικότητας, λοιπόν, είναι αυτή που απαιτεί την παραγωγή των ‘κανονικών’ κοινωνικών φύλων με συγκεκριμένο τρόπο και όχι το αντίθετο. Αντιστρόφως, και συνακόλουθα, υποστηρίζει η Butler, μια ‘μη κανονική’ σεξουαλικότητα έχει τη δύναμη να αποσταθεροποιεί τα ‘κανονικά’ παραγόμενα φύλα.
Το (κοινωνικό) φύλο, λοιπόν, είναι ένα κατασκεύασμα και για τη Butler, όχι όμως ένα κατασκεύασμα που αποτελεί μια συγκεκριμένη ερμηνεία και επεξεργασία ενός προϋπάρχοντος ‘βιολογικού φύλου’. Η Butler απορρίπτει αυτή την έννοια της κοινωνικής κατασκευής, υποστηρίζοντας ότι αν το κοινωνικό φύλο παράγεται ως αποτέλεσμα μιας αμείλικτης κοινωνικής και πολιτισμικής νόρμας, τότε φτάνουμε σε ένα είδος κοινωνικο- πολιτισμικού ντετερμινισμού που δε διαφέρει και πολύ, στα αποτελέσματά του, από το ‘βιολογικό’ ντετερμινισμό που επιτάσσει ότι ‘η βιολογία είναι πεπρωμένο’. Στην περίπτωση αυτή, υποστηρίζει η Butler, ‘όχι η βιολογία, αλλά ο πολιτισμός (culture), γίνεται πεπρωμένο’.
Για να σκεφτεί το φύλο ως κατασκεύασμα, αποφεύγοντας αυτού του είδους το ντετερμινισμό, η Butler διατυπώνει την περίφημη θεωρία της επιτελεστικότητας του φύλου (gender performativity), με την οποία προχωρεί πέρα από το καθιερωμένο, μέχρι τότε, μοντέλο της ‘κοινωνικής κατασκευής’ για την ερμηνεία της συγκρότησης του φύλου. Σύμφωνα με τη θεωρία αυτή, τα χαρακτηριστικά του (κοινωνικού) φύλου στο σύνολό τους, αντί να αποτελούν την έκφραση ή την εξωτερίκευση κάποιας προϋπάρχουσας ‘ουσίας’, συγκροτούνται σταδιακά, στην επιφάνεια του σώματος, μέσω μιας στυλιζαρισμένης επανάληψης κινήσεων και πράξεων. Τέτοιες επαναλαμβανόμενες κινήσεις, χειρονομίες, στάσεις και πράξεις παράγουν την εντύπωση μιας βαθύτερης και ‘αληθινής’ ή ‘αυθεντικής’ έμφυλης ταυτότητας, η οποία ενώ μοιάζει να είναι η γενεσιουργός τους αιτία, στην πραγματικότητα είναι το αποτέλεσμά τους. Με άλλα λόγια, για τη Butler, πέρα από αυτές τις επιτελεστικές πράξεις που δημιουργούν την ψευδαίσθηση μιας εσώτερης έμφυλης ουσίας, το φύλο δεν έχει καμία οντολογική υπόσταση. Δεν υπάρχει, με άλλα λόγια, έμφυλη ταυτότητα πέρα από τις έμφυλες εκφράσεις της. Αυτή η επιτελεστική διαδικασία, λοιπόν, παράγει τα χαρακτηριστικά του φύλου με ένα τελετουργικό τρόπο μέσα στο χρόνο. Δεν πρόκειται για μεμονωμένες κινήσεις και πράξεις, αλλά για πράξεις που επαναλαμβάνονται και, μέσω ακριβώς της επανάληψης αυτής, συγκροτούν με επιτελεστικό (ή παραστασιακό) τρόπο τα έμφυλα χαρακτηριστικά, μέσα στην ήδη δοσμένη μήτρα της ‘αναγκαστικής ετεροφυλοφιλίας’. Το φύλο, σύμφωνα με αυτά, επιτελείται/παριστάται με συγκεκριμένους κανονιστικούς τρόπους, μέσω μιας διαδικασίας μίμησης κινήσεων και πράξεων που έχουν ήδη επαναληφθεί και επαναλαμβάνονται συνεχώς, με το αντικείμενο της μίμησης και της επανάληψης να είναι εδώ όχι κάποιο προϋπάρχον αυθεντικό ‘πρωτότυπο’, αλλά μάλλον η ίδια η ιδέα ενός εξιδανικευμένου πρωτοτύπου. Ως επιτελεστικά διαμορφωμένο, το φύλο αποκρύπτει τη διαδικασία παραγωγής του, κάνοντάς μας να θεωρούμε ότι αυτό που στην πραγματικότητα συγκροτείται υλικά στην επιφάνεια του σώματος είναι η εξωτερίκευση μιας βαθύτερης εσωτερικής υπόστασης και ουσίας. Το φύλο, λοιπόν, όπως το αντιλαμβάνεται η Butler, δεν αναφέρεται σε ένα ‘είναι’ (being), αλλά μάλλον σε ένα ‘πράττειν’ (doing), το οποίο είναι πάντα ήδη τοποθετημένο εντός των κανονιστικών πρακτικών της ‘ετεροφυλόφιλης μήτρας’.
Να διευκρινίσουμε ότι η έννοια της επιτελεστικότητας (performativity) είναι πολύ κοντά στην έννοια της (επι)τέλεσης ή παράστασης (performance), αλλά δεν είναι βέβαια το ίδιο πράγμα. Πρόκειται για μια λεπτή αλλά καίρια διάκριση, την οποίο πρέπει να τονίσουμε, για το λόγο ότι η σύγχυση των δύο αυτών εννοιών είναι που έχει συχνά οδηγήσει σε κάποιες ατυχείς αναγνώσεις και παρερμηνείες της θεωρίας της Butler. Κάποιες προσεγγίσεις έχουν υποστηρίξει ότι η επιτελεστικότητα του φύλου, όπως την επεξεργάζεται η Butler, υπονοεί κάποιο είδος ‘εθελοντισμού’ του έμφυλου υποκειμένου, το οποίο ‘επιλέγει’ κατά κάποιο τρόπο το φύλο του (όπως διαλέγουμε ένα ρούχο από τη ντουλάπα μας, ίσως;) και δίνει την αντίστοιχη παράσταση. Μια άλλη εκδοχή της κριτικής στη Butler υποστηρίζει ότι αν το φύλο δεν είναι θέμα του τι ‘είσαι’ αλλά του τι ‘κάνεις’, τότε με την ίδια άνεση και ευκολία που το ‘κάνεις’ μπορείς κάλλιστα να το αναιρέσεις (όπως λειτουργεί η εντολή undo στον υπολογιστή, ίσως;). Και οι δυο εκδοχές πέφτουν στην παγίδα να θεωρούν ότι υπάρχει ένα ήδη συγκροτημένο υποκείμενο που προηγείται του φύλου του και είναι τόσο θεληματικό ώστε να είναι σε θέση να ‘επιλέγει’ το φύλο του, να το ‘κάνει’ και να το αναιρεί. Η επιτελεστικότητα, όμως, για τη Butler, είναι μια διαδικασία που η ίδια συγκροτεί το έμφυλο υποκείμενο και άρα δεν είναι δυνατόν να το προϋποθέτει. Πολύ απλά, δεν υπάρχει υποκείμενο που δεν είναι ήδη έμφυλο υποκείμενο. Κάθε υποκείμενο υπάρχει μόνο ως έμφυλο υποκείμενο και το φύλο δεν είναι ένα χαρακτηριστικό που το υποκείμενο το βρίσκει στην πορεία, μετά τη συγκρότησή του ως υποκείμενο. Το να μπει, λοιπόν, κανείς μέσα στην επιτελεστική διαδικασία δε μπορεί να προϋποθέτει κάποιο είδος ‘εθελοντισμού’, ούτε δύναται να είναι απλώς θέμα ‘επιλογής’, γιατί το ‘εγώ’ που θα ήταν το υποκείμενο αυτής της επιλογής είναι πάντα ήδη συγκροτημένο μέσα από αυτή τη διαδικασία. Είναι, λοιπόν, φανερό ότι αυτή την επιτελεστική διαδικασία παραγωγής του φύλου μας δεν την αποφασίζουμε και δεν τη διενεργούμε απόλυτα εμείς. ‘Το φύλο είναι πάντα ένα πράττειν (doing)’, γράφει η Butler, ‘όχι όμως ένα πράττειν από ένα υποκείμενο που θα μπορούσε να θεωρηθεί ότι προϋπάρχει της πράξης (deed)’.
Στο πλαίσιο αυτό —με τη διάκριση ‘βιολογικού’ και κοινωνικού φύλου να έχει ριζικά αμφισβητηθεί —να σημειώσουμε ότι το ‘σώμα’ έρχεται στο προσκήνιο του φεμινιστικού προβληματισμού για τα θέματα φύλου, περνώντας από ένα δεδομένο και αμετάβλητο γεγονός της ‘φύσης’ σε ένα θεωρητικό πρόβλημα, μια κίνηση που φέρνει, εν μέρει, τη συζήτηση για το ‘φύλο’ πολύ κοντά σε αυτή της ‘σεξουαλικής διαφοράς’. Νεώτερες προσεγγίσεις θεωρούν το σώμα ως ένα σχεδίασμα (project), ένα κοινωνικό και πολιτισμικό παράγωγο, μια ρευστή υπόσταση που είναι συνεχώς υπό διαμόρφωση και (ανα)συγκρότηση. Η ‘υλικότητα’ (materiality) του σώματος δε θεωρείται πια ένα δεδομένο ‘φυσικό’ υπόβαθρο πάνω στο οποίο εγκαθιδρύονται διάφορες πολιτισμικές και κοινωνικές ερμηνείες —όπως υπαινίσσεται η διάκριση ‘βιολογικό’/κοινωνικό φύλο —αλλά αυτό που έρχεται να αποτελέσει αντικείμενο προβληματισμού είναι οι τρόποι με τους οποίους το σώμα ‘υλοποιείται’, συγκροτεί την υλικότητά του.
Τώρα, το ενδιαφέρον των συσχετισμών φύλου και σεξουαλικότητας που προτείνει η Butler δεν είναι και πάλι αποκλειστικά και μόνο θεωρητικό, αφού οι εν λόγω συσχετισμοί συμβάλλουν σε αντίστοιχες μετατοπίσεις στις φεμινιστικές πολιτικές για το φύλο. Από τη μια πλευρά, θα μπορούσαμε να βρούμε αντιστοιχίες με τη σχετικά πρόσφατη στροφή του φεμινισμού προς μια αντιουσιοκρατική αντίληψη για την πολιτική. Αντί οι έμφυλες ταυτότητες να θεωρούνται πλέον δεδομένες και διαμορφωμένες εκ των προτέρων, για τις οποίες πρέπει εκ των υστέρων να διεκδικηθεί ‘ισότητα’ ή να υποστηριχθούν ‘δικαιώματα’, αυτό που έρχεται στο επίκεντρο των φεμινιστικών πολιτικών είναι η ίδια η συγκρότηση των έμφυλων ταυτοτήτων ως καίριο πολιτικό ζήτημα. Από την άλλη πλευρά, θα μπορούσαμε να πούμε ότι αυτές οι θεωρητικές επεξεργασίες σχετίζονται και με μια γενικότερη διεύρυνση της κλασσικής έννοιας της πολιτικής. Εκτός από (και παράλληλα με) τη συλλογική δράση με τη μορφή της συσπείρωσης μαζικού αριθμού ατόμων υπέρ κάποιου ‘σκοπού’, αυτό που πλέον μοιάζει να αποκτά ολοένα και μεγαλύτερη πολιτική σημασία είναι η έμφαση στην καθημερινή αναδιάρθρωση των έμφυλων σχέσεων μέσω ανατρεπτικών ή ‘ανώμαλων’ πρακτικών. Οι αναδιαρθρωτικές αυτές πρακτικές διαταράσσουν την κανονικότητα και διακόπτουν την ομαλή διαδοχή των καθιερωμένων μιμητικών διαδικασιών, ή τις εγκαθιδρύουν ξανά με άλλους όρους, εκθέτοντας έτσι την ενδεχομενική και αναστρέψιμη τάξη αυτών των κανονιστικών διαδικασιών και ανοίγοντας δρόμο για αλλαγή και αναθεώρηση των τρόπων με τους οποίους παράγονται τα σώματα και τα φύλα. Επίσης, δεδομένου του στενού δεσμού φύλου και σεξουαλικότητας που έχει αποκαλύψει η Butler, οι φεμινιστικές πολιτικές έρχονται πιο κοντά από ποτέ στις πολιτικές των κινημάτων της σεξουαλικότητας. Η ριζική κριτική και αμφισβήτηση του συστήματος της ‘αναγκαστικής ετεροφυλοφιλίας’ από τα κινήματα της σεξουαλικότητας —εισάγοντας, αφ’ ενός, την έννοια του queer, το οποίο έρχεται να αντιταχθεί όχι στην ‘ετεροφυλοφιλία’ καθαυτή, αλλά στην ‘κανονικότητα’ η οποία τη συνοδεύει, και μετατοπίζοντας, αφ’ ετέρου, την έμφαση από την ομοφοβία στον ετεροσεξισμό, αναδεικνύοντάς τον ως πανταχού παρούσα κανονιστική και ρυθμιστική διαδικασία —θέτει, ταυτόχρονα, υπό ριζική αμφισβήτηση και τις ίδιες τις έμφυλες κατηγορίες, αν δεχτούμε ότι οι τελευταίες πλάθονται και διαμορφώνονται πάντα μέσα στο πλαίσιο του προϋπάρχοντος συστήματος αυτής της ‘ετεροφυλόφιλης μήτρας’.
Ανοιχτά ερωτήματα για το φύλο.
Μετά από όλα αυτά, θα πρέπει να έχει γίνει σαφές ότι δεν είναι δυνατό να μιλάμε για το ‘φύλο’ θεωρώντας το ως ένα ήδη διαμορφωμένο, δεδομένο και αμετάβλητο χαρακτηριστικό, είτε δοσμένο από τη ‘φύση’, είτε κοινωνικά και πολιτισμικά κατασκευασμένο. Το γεγονός ότι οι ιδέες για το φύλο μεταλλάσσονται δε μπορεί παρά να σημαίνει ότι και οι πρακτικές που παράγουν με συγκεκριμένους τρόπους τις έμφυλες ταυτότητες υπόκεινται κι αυτές σε διαδικασίες αλλαγής και αναθεώρησης. Η βασική μας αποστολή, παρακολουθώντας τις μεταλλαγές των ιδεών για την έννοια του φύλου, είναι να καταδείξουμε αυτή τη δυνατότητα αλλαγής και αναθεώρησης, προωθώντας μια επανεξέταση των βασικών κατηγοριών μας, τις οποίες έχουμε συνηθίσει να θεωρούμε δεδομένες. ‘Τι είναι το φύλο’, εξακολουθεί να αναρωτιέται η Butler, ‘πώς παράγεται και αναπαράγεται, ποιες είναι οι δυνατότητές του; Μια κριτική στάση απέναντι στα ερωτήματα αυτά, λοιπόν, δε θα ήταν να δώσουμε ολοκληρωμένες και μονοσήμαντες ‘απαντήσεις’, αλλά, θέτοντάς τα, να ανοίξουμε το πεδίο των δυνατοτήτων για διαφορετικούς τρόπους παραγωγής των φύλων, χωρίς να είμαστε σε θέση, ούτε όμως και να θέλουμε, να καθορίσουμε εκ των προτέρων ποιες ακριβώς θα είναι αυτές οι δυνατότητες.
Σημείωση: Δυστυχώς, δε διατίθενται προς το παρόν η βιβλιογραφία και οι παραπομπές. Ελπίζουμε ότι θα τα ανεβάσουμε σύντομα
no image

Γυμνόστηθες κατά Μπερλουσκόνι

Τρεις γυμνόστηθες φεμινίστριες κινήθηκαν κατά του Σίλβιο Μπερλουσκόνι την Κυριακή το πρωί, την ώρα που ο υποψήφιος για τις ιταλικές εκλογές προσερχόταν σε εκλογικό τμήμα για να ψηφίσει. Οι τρεις νεαρές είχαν γραμμένο στα σώματά τους το σύνθημα "Basta Silvio" (Φτάνει Σίβιο). Η αστυνομία τις απομάκρυνε αφού προσπέρασαν την ουρά των ψηφοφόρων και ανέβηκαν σε τραπέζια φωνάζοντας συνθήματα χωρίς όμως να καταφέρουν να πλησιάσουν τον Ιταλό πολιτικό.
image
image
image
image
image
Τρίτη 19 Φεβρουαρίου 2013
no image

Πιστόριους | by Old - Boy

Ίσως αυτό ακριβώς σημαίνει έρωτας: να παύεις να είσαι ψυχικά αρτιμελής.
Ίσως πάλι τίποτα άλλο δεν δυσφημεί κι απαξιώνει περισσότερο τον έρωτα από ό,τι η ερωτική ζήλεια.
Ίσως το εσωτερικό άκρο του έρωτα δεν καταλήγει ποτέ στο εξωτερικό άκρο του εγκλήματος, αν δεν συντρέχουν καταλυτικά άλλοι ενδογενείς παράγοντες, πολύ λιγότερο τραγουδισμένοι από το πάθος.
Ίσως αυτός ακριβώς είναι ο ρόλος του κάθε πρότυπου: όχι μόνο να ανεβαίνει, αλλά να ανεβαίνει ακριβώς για να κατέβει ώστε να ολοκληρωθεί το ειδωλολατρικό - ειδωλοφαγικό ρόλερ κόστερ και να επανέλθει η κοσμική ισορροπία· όχι μόνο να νικάει τον καρκίνο αλλά μετά να βγαίνουν στη φόρα και οι ντόπες του· όχι μόνο να νικάει την αναπηρία του, αλλά μετά να σκοτώνει· όχι μόνο να γίνεται πόστερ σε παιδικά δωμάτια, αλλά μετά να σε κοιτάζει από τους τοίχους με βλέμμα σχεδόν χαιρέκακο, προσφέροντάς σου μια πρώτη γεύση προδοσίας, μερικά χρόνια πριν αρχίσουν οι ερωτικές.
Ίσως κανείς άνθρωπος δεν είναι στα αλήθεια φτιαγμένος για πρότυπο, ίσως πάλι τα χαρίσματα που μας κάνουν πρότυπο να είναι η άλλη πλευρά των χασμάτων που μας κάνουν αποκρουστικούς.
Ίσως το να γιορτάζεις τον έρωτα σε μια συγκεκριμένη μέρα να σου φαίνεται σαν ένα ακόμη σίγουρα κερδισμένο στοίχημα εμπορευματοποίησης, ξεχνώντας όμως πως μερικοί άνθρωποι παίρνουν τους τύπους στα σοβαρά, ξεχνώντας πως άπαξ και ο τύπος μπει στη ζωή μας αποκτά κι αυτός τη δική του ουσία, ξεχνώντας πως μπορεί ο άνθρωπος να τιθάσευσε τη φωτιά, αυτό όμως δεν αναιρεί πως οι άνθρωποι δεν σταμάτησαν ποτέ να καίγονται.
Το να τρέχεις ενώ δεν έχεις πόδια γίνεται. Το να μην πονάς ενώ έχεις καρδιά όχι.
Ωστόσο ας πάψουμε να αναγορεύουμε τον έρωτα σε αιτία θανάτου. Δεν φτάνεις να σκοτώσεις από έρωτα, δεν φτάνεις να αυτοκτονήσεις από έρωτα.
Ο έρωτας δεν είναι αιτία θανάτου, ο έρωτας είναι αιτία ζωής.

Old Boy

no image

Πολύ σκληρός για να πεθανει σήμερα

Η πέμπτη συνέχεια της θρυλικής περιπέτειας “Πολύ Σκληρός Για Να Πεθάνει” βρίσκει αυτή τη φορά τον Τζον ΜακΛέιν (Μπρους Γουίλις) αντιμέτωπο με τη διαφθορά και το πολιτικό σύστημα της Ρωσίας. Φτάνοντας στη Μόσχα για να εντοπίσει τον γιο του, τον Τζακ (Τζέι Κόρτνεϊ) – με τον οποίο έχουν απομακρυνθεί τελευταία – ανακαλύπτει ότι εκείνος δουλεύει μυστικά για να προστατεύσει, τον Κομάροβ, έναν πληροφοριοδότη της κυβέρνησης. Θέτοντας σε κίνδυνο τη ζωή τους οι ΜακΛέιν προσπαθούν να ξεπεράσουν τις δυσκολίες, με στόχο την ασφάλεια του Κομάροβ και την αποφυγή ενός καταστροφικού εγκλήματος στην περιοχή του Τσέρνομπιλ

Μόνο στα Village Cinemas

no image

Κορύνες και στην οδό Δημητριάδος ...

Η οδός Δημητριάδος θα αποκτήσει σε δύο μήνες κορύνες, ενώ νησίδα θα τοποθετηθεί μπροστά από το Νοσοκομείο. Στην οδό Δημητριάδος τα ρεύματα θα διαχωριστούν από την οδό Φιλελλήνων ώς την οδό Ιωλκού. Οι κορύνες είναι μονόδρομος για την αποτροπή της παράνομης στάθμευσης και χθες απόφαση έλαβε η Επιτροπή Βιώσιμης Κινητικότητας, με την αρνητική ψήφο της μείζονος μειοψηφίας, του ΤΕΕ και της ΜΟΤΟΛΕΒ.

Η οδός Δημητριάδος, αποτελεί μία από τις σημαντικότερες και κεντρικότερες αρτηρίες του Δήμου Βόλου. Ταυτόχρονα, αποτελεί πόλο έλξης πολιτών και επισκεπτών, οι οποίοι χρησιμοποιούν τα οχήματά τους για να προσεγγίσουν υπηρεσίες, τράπεζες, καταστήματα, ιατρεία, γραφεία & καφετέριες. Σύμφωνα με τις υφιστάμενες κυκλοφοριακές ρυθμίσεις, στην οδό Δημητριάδος και συγκεκριμένα στο τμήμα της από Φιλελλήνων έως Ελ. Βενιζέλου, απαγορεύεται η στάθμευση (πινακίδα Ρ39) παρά το βορινό κράσπεδο, ενώ απαγορεύονται η στάση και η στάθμευση (πινακίδα Ρ40) παρά το νότιο κράσπεδο. Στην πράξη, η παράνομη στάθμευση στο συγκεκριμένο τμήμα ξεπερνά το 80% παρά τις συστηματικές προσπάθειες της Δημοτικής Αστυνομίας.

Πρόταση των Υπηρεσιών, οι οποίες έλαβαν υπόψη τη δρομολογημένη από τη Δημοτική Αρχή ένταξη του βορινού τμήματος της οδού στο Σύστημα Ελεγχόμενης Στάθμευσης, αλλά και τις περιορισμένες οικονομικές δυνατότητες για μονιμότερες λύσεις, ήταν να υλοποιηθεί διαχωρισμός των δύο ρευμάτων κυκλοφορίας της οδού Δημητριάδος, στο τμήμα της από Φιλελλήνων έως Ελ. Βενιζέλου με πλαστικούς επαναφερόμενους οριοδείκτες, κατ’ αντιστοιχία με τη ρύθμιση που έχει υλοποιηθεί στο τμήμα της οδού Ιάσονος, από Κ. Καρτάλη έως Φιλελλήνων, ώστε να αποτρέπεται η παράνομη στάθμευση και να διασφαλίζεται η απρόσκοπτη ροή των οχημάτων.

pelekoudas@e-thessalia.gr
no image

Περιοδικό Σχεδία: Η δημοσιογραφία της αλληλεγγύης

Τα Περιοδικά Δρόμου είναι ένα Ευρωπαικό και Παγκόσμιο φαινόμενο. Πλέον, έρχονται και στη χώρα μας με πρώτη και καλύτερη τη "Σχεδία".
Την Τετάρτη 27 Φεβρουαρίου θα κυκλοφορήσει λοιπόν, όχι στα περίπτερα, αλλά στους δρόμους της πόλης, το πρώτο ελληνικό Περιοδικό Δρόμου.
Η "Σχεδία", εντάσσεται στα 122 πλέον Περιοδικά Δρόμου, που κυκλοφορούν σε παγκόσμιο επίπεδο. "121 (μέχρι το λανσάρισμα του ελληνικού περιοδικού) εφημερίδες δρόμου, 40 χώρες, 6 ήπειροι, 1 φωνή ενωμένη ενάντια στη φτώχεια" είναι το σύνθημα του Διεθνούς Δικτύου Εφημερίδων του Δρόμου (International Network of Street Papers – INSP, www.street-papers.org).
Πωλητές από ευπαθείς ομάδες
Οι πωλητές της "Σχεδίας" προέρχονται από ευπαθείς ομάδες συμπολιτών μας:
Άστεγοι, άνεργοι και άνθρωποι που ζουν κάτω από το όριο της φτώχειας. Είναι άνθρωποι που βιώνουν με τον πιο σκληρό τρόπο τις συνέπειες της οικονομικής και κοινωνικής κρίσης που μαστίζει την ελληνική γη.
Το ίδιο συμβαίνει σε όλα τα Περιοδικά Δρόμου που εκδίδονται αυτή τη στιγμή στον κόσμο. Η λογική της κυκλοφορίας τους, είναι υπέρ του πωλητή τον οποίο και προσπαθούν να ενισχύσουν.
Από την τιμή πώλησης του περιοδικού (3,00 ευρώ), το 50% (δηλαδή το 1,50€) πηγαίνει απευθείας στον ίδιο τον πωλητή.
Συγκεκριμένα. Ο πωλητής αγοράζει αντίτυπα της εφημερίδας/περιοδικού, καταβάλλοντας το 50% σε σχέση με την αναγραφόμενη στο εξώφυλλο τιμή πώλησης της εφημερίδας/περιοδικού και στη συνέχεια τα πουλάει, κρατώντας το σύνολο των εσόδων για τον εαυτό του.
Πρόκειται για μια βασική βοήθεια έτσι ώστε οι ευπαθείς συμπολίτες μας να μπορέσουν να εξασφαλίσουν ένα μίνιμουμ έστω έσοδο την ημέρα, για τις πιο βασικές τους ανάγκες.
Ένα ανεξάρτητο, συνεπές, δημοσιογραφικό περιοδικό με έντονα τα κοινωνικά χαρακτηριστικά
Το περιοδικό δρόμου "Σχεδία" εκδίδεται από την αστική μη κερδοσκοπική εταιρεία "ΔΙΟΓΕΝΗΣ ΜΚΟ", η οποία ιδρύθηκε το 2010 με στόχο την παροχή υποστηρικτικών υπηρεσιών στους αστέγους και σε άλλους κοινωνικά και οικονομικά ευάλωτους πληθυσμούς, και την καταπολέμηση της φτώχειας και του κοινωνικού αποκλεισμού.
Το περιεχόμενο του περιοδικού, θα εστιάζει σε θέματα κοινωνικά. Πέραν όμως από τη νέα της εκδοτική κίνηση, η ΜΚΟ "ΔΙΟΓΕΝΗΣ", διοργανώνει και την καμπάνια "Γκολ στη Φτώχεια".
Στο πλαίσιο αυτής της καμπάνιας έχει συσταθεί η "ελληνική ποδοσφαιρική ομάδα αστέγων" που συμμετέχει, κάθε χρόνο, στο Παγκόσμιο Κύπελλο Αστέγων (www.homelessworldcup.org), ένα σημαντικό αθλητικό και πρωτίστως, κοινωνικό κίνημα.

  Η παρουσίαση του περιοδικού θα γίνει την Τρίτη 26 Φεβρουαρίου, στο Πολιτιστικό Κέντρο Μελίνα του Δήμου Αθηναίων (αίθουσα "Οδοιπορικό στην Παλιά Αθήνα", Ηρακλειδών 66 και Θεσσαλονίκης, Θησείο, στις 14:00).
Χρήσιμα:
Πώς μπορεί κάποιος να γίνει πωλητής;
Μπορεί κάποιος να γίνει πωλητής όταν:
-Είναι άστεγος ή διαμένει σε κατάλυμα επείγουσας, προσωρινής φιλοξενίας ή σε επισφαλή κατοικία
-Είναι άνεργος ή έχει εισόδημα χαμηλότερο του κατώτατου μισθού
-Είναι άνω των 16 χρόνων
-Θέλει να αλλάξει τη ζωή του προς το καλύτερο
-Παρακολουθήσει και ολοκληρώσει το αρχικό στάδιο εκπαίδευσης
Από τη στιγμή που θα γίνει πωλητής:
-Θα του δοθούν δωρεάν δέκα (10) αντίτυπα. Είναι το αρχικό του κεφάλαιο.
-Όταν πουλήσει αυτά τα πέντε αντίτυπα, μπορεί να χρησιμοποιήσει το αρχικό κεφάλαιο για την αγορά άλλων, στο 50% της ονομαστικής τους αξίας (αξία εξωφύλλου). Με άλλα λόγια, ως πωλητής αγοράζει το περιοδικό 1,50 ευρώ και το πουλάει 3,00 ευρώ.
Παράλληλα, αποκτά πρόσβαση στις υπόλοιπες υπηρεσίες που παρέχονται στους πωλητές.
Κάθε πωλητής:
Παίρνει μία ειδική κάρτα με τα στοιχεία του και ένα διακριτικό γιλέκο, που πρέπει να φοράει τις ώρες που πουλάει το περιοδικό.
Για περισσότερες πληροφορίες:
Περιοδικό Δρόμου "Σχεδία"
Φαβιέρου 39Α, 10438 Αθήνα
Τ: 213 0231220
www.shedia.gr
info@shedia.gr

Ήδη οργανώνεται και το αντίστοιχο τμήμα για την πόλη του Βόλου ...

no image

Οι «ουδέτερες» τουαλέτες του Μπράιτον

Έντονες συζητήσεις έχει προκαλέσει η απόφαση του δημοτικού συμβουλίου της πόλης Μπράιτον στην Αγγλία, να καθιερώσει τουαλέτες "ουδέτερου φύλου", έτσι ώστε να μην αποξενώνεται η τρανσέξουαλ κοινότητα.

Οι αντιτιθέμενοι σε αυτή την κίνηση, την χαρακτήρισαν ως «πολιτικά ορθή μέχρι τρέλας», όμως το δημοτικό συμβούλιο επιμένει ότι οι τουαλέτες θα πρέπει να είναι ανοιχτές σε όλους, ανεξαρτήτως φύλλου και προσιτές σε αυτούς που δεν ανήκουν στο «δυαδικό» σύστημα αρσενικό-θηλυκό.

Σύμφωνα με την απόφαση θα κατασκευαστούν ένα καφέ και 4 «ουδέτερες» τουαλέτες, έξω από τις οποίες θα απεικονίζονται ένας άνδρας, μια γυναίκα και ένα παιδί. Οι τουαλέτες αυτές θα είναι διαθέσιμες σε όλους, ανεξάρτητα από το φύλλο και την ηλικία. Η σύμβουλος των Συντηρητικών Lynda Hyde διαμαρτυρήθηκε πάντως για τις « υπερβολές του "πολιτικώς ορθού." Όπως είπε, ειδικά οι γυναίκες και τα παιδιά πρέπει να έχουν τη δυνατότητα να χρησιμοποιούν ξεχωριστές τουαλέτες γιατί, εκτός των άλλων, είναι και πιο ασφαλές. "

Αντιθέτως, όπως γράφει η Τelegraph,  ο αναπληρωτής πρόεδρος των Πρασίνων Phelim MacCafferty υποστήριξε την πρόταση λέγοντας ότι «οι Trans δεν είναι κατ 'ανάγκη αρσενικοί ή θηλυκοί και μερικές φορές δεν θέλουν να ορίζεται έτσι το φύλο τους".

Το Μπράιτον θεωρείται μια ιδιαίτερα gay-friendly πόλη, όπου οι ομοφυλόφιλοι υπολογίζονται σε περίπου 40 χιλιάδες. Σε μια έρευνα του 2006, περίπου το 5% των ερωτηθέντων, αυτοπροσδιορίστηκαν ως  τρανσέξουαλ.
www.lifo.gr

Με Αγάθωνα & Koza Nostra στη Eurovision

Με Αγάθωνα & Koza Nostra στη Eurovision

Ο ρεμπέτης Αγάθωνας και οι Koza Mostra θα ταξιδέψουν στις 18 Μαΐου στο Μάλμε της Σουηδίας για να εκπροσωπήσει την Ελλάδα στον 58ο Ευρωπαϊκό Διαγωνισμό της Eurovision.
Το τραγούδι Alcohol is free θα είναι η Ελληνική συμμετοχή καθώς αναδείχθηκε το επικρατέστερο του ελληνικού τελικού της Eurovision, που έγινε στη σκηνή του Gazi Music Hall .
Το νικητήριο τραγούδι επελέγη κατόπιν ψηφοφορίας από το κοινό και κριτική επιτροπή, η ψήφος των οποίων μέτρησε εξίσου (σε ποσοστό 50-50%).
Το κοινό ψήφισε μέσω τηλεφωνημάτων και γραπτών μηνυμάτων.
Παρασκευή 15 Φεβρουαρίου 2013
no image

Ζηλιάρης Σερίφης στο Βόλο

Ο 23χρονος είχε ερωτική σχέση παλιότερα με μία νεαρή από την περιοχή. Χώρισαν και εκείνη έκανε σχέση με τον αστυνομικό, πρωταγωνιστή της υπόθεσης.
Η γυναίκα έλεγε στη νέα της σχέση, πως ο πρώην της τηλεφωνεί και την παρενοχλεί καθημερινά. Έτσι ο 33χρονος αστυνομικός αποφάσισε να... αναλάβει δράση.
Βρήκε τον 23χρονο και αφού τον έβαλε μέσα σε ένα αυτοκίνητο, τον πήγε στην ερημική περιοχή, τον έγδυσε και του έδεσε τα χέρια με χειροπέδες.
Ο δράστης, σύμφωνα με τα όσα καταγγέλλει ο νεαρός, άρχισε να πυροβολεί με το υπηρεσιακό του όπλο για εκφοβισμό.
Ο ίδιος μετά το επεισόδιο, μπήκε στο αυτοκίνητό του και έφυγε από την περιοχή, απειλώντας τον, πως αν τολμήσει να ενοχλήσει την κοπέλα, τα πράγματα θα γίνουν ακόμα χειρότερα...
Μετά την απελευθέρωσή του, ο 23χρονος επισκέφτηκε το πλησιέστερο αστυνομικό τμήμα, προκειμένου να καταγγείλει το εν λόγω περιστατικό.
Σε βάρος του αστυνομικού, ο οποίος υπηρετεί στον Βόλο, απαγγέλθηκαν βαρύτατες κατηγορίες.
Με απόφαση δε του Αρχηγείου της ΕΛ.ΑΣ. τέθηκε σε διαθεσιμότητα και διατάχθηκε η διενέργεια Ένορκης Διοικητικής Εξέτασης.
http://news247.gr
no image

Η παραβατικότητα στα χρόνια της κρίσης

Το έγκλημα εξελίσσεται, γίνεται ευρηματικότερο και απλώνεται στο Διαδίκτυο. Πέντε εισαγγελείς Πρωτοδικών Αθήνας και ελάχιστοι δικαστικοί υπάλληλοι σε διαλυμένα γραφεία και χωρίς υποδομές προσπαθούν να διεκπεραιώσουν τα… αδικεκπεραίωτα
 
Tης Κατερίνας Κατή
Σοβαρές οικονομικές υποθέσεις-εγκλήματα του «λευκού κολάρου». Ηλεκτρονικά εγκλήματα, όπως απάτες μέσω Διαδικτύου και παραβιάσεις προσωπικών δεδομένων, φαινόμενο που παρουσιάζει σταθερά αυξητικές τάσεις. Δικογραφίες για οργανωμένο έγκλημα και νομιμοποίηση εσόδων από παράνομη δραστηριότητα. Υπεξαιρέσεις και φορολογικές παραβάσεις. Δεκάδες κλοπές ή απόπειρες κλοπών, ακόμα πλέον και για είδη πρώτης ανάγκης, όπως είναι τα τρόφιμα. Αδικήματα που άπτονται του περιουσιακού δικαίου. Αντιδικίες για «ψύλλου πήδημα». Σωρεία τροχαίων παραβάσεων… Αυτά είναι -ενδεικτικά- κάποια από τα αδικήματα, τα οποία καταγράφονται σχεδόν καθημερινά στον χάρτη της παραβατικότητας, όπως καταδεικνύουν οι δικογραφίες που μεταφέρονται σωρηδόν, ακόμα και μέσα σε καρότσια του… σούπερ μάρκετ, στο γραφείο της μεγαλύτερης εισαγγελίας της χώρας.
 
Ο όγκος των υποθέσεων
 
Της Εισαγγελίας Πρωτοδικών της Αθήνας, στην οποία υπηρετούν πέντε εισαγγελείς και αντεισαγγελείς, οι οποίοι την ώρα που η εγκληματικότητα στη χώρα αυξάνεται ραγδαία, γίνεται ευρηματικότερη, αλλάζοντας άρδην δομή, καλούνται να ασκήσουν λειτούργημα κάτω από την πίεση ασφυκτικών προθεσμιών, δουλεύοντας νυχθημερόν, χωρίς υλικοτεχνική υποδομή, με απαρχαιωμένο ηλεκτρονικό εξοπλισμό, χωρίς τη συνδρομή ειδικών συνεργατών, με τη βοήθεια μόνο των σκληρά εργαζομένων και κάτω από ανθυγιεινές συνθήκες δικαστικών υπαλλήλων. Οι τελευταίοι συνεπικουρούν το εισαγγελικό έργο, δουλεύοντας σε διαλυμένα γραφεία, όπου δυσκολεύονται ακόμα και να μετακινηθούν από τις εκατοντάδες δικογραφίες που δεν χωράνε στις ντουλάπες και συσσωρεύονται στα… πατώματα, και με πενιχρή έως ανύπαρκτη ηλεκτρονική υποδομή.
Τα νούμερα είναι ενδεικτικά τόσο του όγκου των υποθέσεων, οι οποίες κατακλύζουν την Εισαγγελία Πρωτοδικών Αθήνας, όσο και των «σημείων» των μνημονιακών μας καιρών, στους οποίους «προσαρμόζεται» και η παραβατική μας… διάθεση, αλλά και της ευκολίας με την οποία πολλοί συμπολίτες μας προσφεύγουν στη Δικαιοσύνη, ενίοτε και για λόγους που απλά βάζουν σε δοκιμασία τα… νεύρα των λειτουργών της Θέμιδας.
Μόνο το 2012 πέρασαν από το αρμόδιο γραφείο:
*16.458 δικογραφίες για αυτόφωρα αδικήματα.
 
Από αυτά:
 
*Τα 11.470 παραπέμφθηκαν στο Μονομελές Αυτόφωρο.
 
*Τα 1.962 παραπέμφθηκαν στα Τριμελή Αυτόφωρα.
 
*Τα 2.510 παραπέμφθηκαν σε ανακριτή, καθώς αφορούσαν πράξεις κακουργηματικού χαρακτήρα.
 
* Για άλλα διατάχθηκαν προκαταρκτικές εξετάσεις ή προανάκριση (κυρίως για τροχαία) για περαιτέρω διερεύνηση. Υπάρχουν βέβαια και οι υποθέσεις που αρχειοθετούνται.
 
Την ίδια χρονιά:
 
*Εγχειρίστηκαν στην Εισαγγελία 18.842 μηνύσεις.
 
*Διατάχθηκαν 1.192 άρσεις απορρήτου για την εξιχνίαση σοβαρών εγκλημάτων
 
*Καταγράφηκαν 2.500 εισερχόμενα έγγραφα, άλλα για να συσχετιστούν με ήδη υπάρχουσες δικογραφίες, άλλα για τον σχηματισμό δικογραφίας με παραγγελία της Προϊσταμένης της Εισαγγελίας, και άλλα για άρσεις απορρήτου σε σοβαρές περιπτώσεις κακουργημάτων, όπως εγκληματικών οργανώσεων, εμπορίας ναρκωτικών, διακεκριμένων κλοπών και ληστειών, για τα οποία προβλέπεται από τη νομοθεσία η άρση απορρήτου και παίζει καθοριστικό ρόλο στην εξιχνίασή τους.
 
Περιέργως όμως αυτός ο νόμος, όπως επισημαίνουν οι εισαγγελικοί λειτουργοί, δεν περιλαμβάνει σοβαρές περιπτώσεις εγκλημάτων, όπως είναι π.χ. οι βιασμοί, απάτες και πλαστογραφίες, κακουργήματα περί όπλων, με αποτέλεσμα να καθίσταται αδύνατη η συγκεκριμένη δικονομική ενέργεια προκειμένου να διερευνηθεί η τέλεσή τους.Το εισαγγελικό έργο πάντως -ειδικά σε ότι αφορά σοβαρά εγκλήματα π.χ. οικονομικά ή και αριστοτεχνικές πλαστογραφίες- των οποίων η εξιχνίαση είναι δυσχερής, θα ήταν ευκολότερο και αμεσότερο αν υπήρχε η δυνατότητα συνδρομής ειδικών συνεργατών-πραγματογνωμόνων.
 
Σημαντικό κομμάτι της καθημερινότητας της ποινικής δίωξης είναι και το ανθρωπιστικό, η παρέμβαση του εισαγγελέα προκειμένου να αποτραπούν άσχημα γεγονότα, όπως για παράδειγμα όταν εκδηλώνεται πρόθεση ανθρωποκτονίας μέσω Διαδικτύου. Με κατεπείγουσες εισαγγελικές παραγγελίες έχει πολλές φορές εντοπιστεί το στίγμα, το ηλεκτρονικό ίχνος, με αποτέλεσμα να γίνει έγκαιρα εφικτή η αναζήτηση του υποψήφιου αυτόχειρα. Τουλάχιστον 350 πολίτες περνούν καθημερινά από την γραμματεία της εισαγγελίας, ενώ το απογεύματα ο εισαγγελέας υπηρεσίας καλείται να εκτελέσει και χρέη εισαγγελέα ακροάσεων δίνοντας λύση στα όλο και αυξανόμενα προβλήματα πολλών πολιτών, που πλέον (όπως κατέγραψε σε έρευνα της η «Εφ.Συν.» ) προστρέχουν στη Δικαιοσύνη, ακόμα και για να βρουν στέγη ή ένα πιάτο φαΐ.
 
Το γεγονός είναι πάντως ότι στην ποινική δίωξη για πολλές περιπτώσεις απαιτείται πολύμηνη δουλειά. Παράλληλα, ασκείται και η εποπτεία σε υποθέσεις που βρίσκονται στο στάδιο της προανάκρισης και της προκαταρκτικής εξέτασης,ενώ εκδίδονται -όπου προβλέπεται και απαιτείται-και εντάλματα σύλληψης. Ειδικά τώρα τελευταία οι δικογραφίες με τους μεγαλοοφειλέτες του Δημοσίου, που… ξεφυτρώνουν σαν τα μανιτάρια, αλλά και η «άνθηση» του οργανωμένου εγκλήματος έχουν οδηγήσει στην έκδοση πολλών ενταλμάτων σύλληψης.
efsyn.gr
Βάλτε το ρατσισμό στη θέση που του πρέπει !

Βάλτε το ρατσισμό στη θέση που του πρέπει !

Είναι ο τίτλος ενός μικρόυ σε διάρκεια αλλά ιδιαίτερα ευρηματικού βίντεο. Η ηλικιωμένη κυρία επιβιβάζεται στο αεροπλάνο όταν διαπιστώνει ότι στη διπλανή της θέση κάθεται ένας μαύρος. Αμέσως  ζητά από την αεροσυνοδό να της αλλάξει θέση.  Η συνέχεια στο βίντεο…
Επειδή δεν οφείλουν όλοι να γνωρίζουν αγγλικά σας παραθέτουμε το διάλογο:
ΕΠΙΒ: Μπορείτε σας παρακαλώ να μου βρείτε μια άλλη θέση;
ΑΕΡ: Φοβάμαι πώς η οικονομική θέση είναι υπερπλήρης.
ΕΠΙΒ: Συγνώμη αλλά δεν μπορώ να ταξιδέψω δίπλα σε ένα νέγρο. Κάντε κάτι!
ΑΕΡ: Θα μιλήσω στον κυβερνήτη.
ΑΕΡ (επιστρέφει): Ο κύβερνήτης λέι πώς μπορεί να σας μετακινήσει στην πρώτη θέση. Ζητά συγνώμη γιατί είναι απαράδεκτο ένας επιβάτης να ταξιδεύει δίπλα σε έναν τόσο ποταπό άνθρωπο. Κύριε παρακαλώ ακολουθήστε με (απευθυνόμενη στον έγχρωμο επιβάτη)!
no image

Τα νεκρά βρέφη της Γάζας, φωτογραφία της χρονιάς 2012

Η 2 ετών Suhaib Hijazi και ο 3χρονος αδελφός της Muhammad πάνε στο τζαμί... Πάνε όμως στα χέρια των συγγενών τους. Γιατί η Suhaib και ο Muhammad πάνε στο τζαμί γιατί εκεί θα διαβαστεί η επικήδειος ακολουθία τους.
Τα μικρά αδελφάκια έχασαν τη ζωή τους στη διάρκεια των βομβαρδισμών της Γάζας από τα ισραηλινά πυρά.
Η φωτογραφία του Σουηδού φωτογράφου Paul Hansen για την εφημερίδα Dagens Nyheter κέρδισε το βραβείο φωτογραφίας World Press Photo για το 2012.
“Η δύναμη της φωτογραφίας βρίσκεται στην αντίφαση μεταξύ του θυμού και της οργής των ενηλίκων με την αθωότητα των παιδιών” εξηγεί η Mayu Mohanna μέλος της κριτικής επιτροπής που έδωσε στον Hansen τη φωτογραφία.
http://www.news.gr
Δευτέρα 11 Φεβρουαρίου 2013
no image

Επιχείρηση «Αργώ» στον Βόλο


Η ταινία του Μπεν Άφλεκ "Επιχείρηση Argo" αποτελεί το φαβορί για τα όσκαρ στο Hollywood .. Στον Βόλο όμως εξελίσσεται μία διαφορετική επιχείρηση στο ξενοδοχείο Αργώ ...

Πέντε ως έξι άτομα που συμμετείχαν στη διπλή ληστεία στον Βελβεντό διέμεναν τα δύο προηγούμενα βράδια της ληστρικής επιδρομής - έχοντας μαζί και τον οπλισμό τους - σε δύο τρίκλινα δωμάτια του ξενοδοχείου «Αργώ» στην οδό Δημητριάδος στο κέντρο του Βόλου, λίγες εκατοντάδες μέτρα μακριά από το λιμάνι.

Σε αυτό το συμπέρασμα κατέληξε η Αντιτρομοκρατική Υπηρεσία που πραγματοποιεί από το πρωί του Σαββάτου έρευνα στο ξενοδοχείο. Σύμφωνα με τις ίδιες πληροφορίες, τα δύο δωμάτια νοικιάστηκαν από τον συλληφθέντα Δημήτρη Πολίτη με πλαστά στοιχεία ταυτότητας, που ανήκει σε έναν 20χρονο φοιτητή του Πανεπιστημίου της Κρήτης.

Παράλληλα, σύμφωνα με μαρτυρίες, οι νεαροί κουβαλούσαν τσάντες και σακίδια πιθανόν με όπλα. Οι αξιωματικοί της ΕΛ.ΑΣ. αναζητούν μαρτυρίες και στοιχεία από τις κάμερες στο σημείο αυτό προκειμένου να συνθέσουν τις κινήσεις των δραστών και να βρουν στοιχεία για τα οχήματα που χρησιμοποίησαν.

Σημειώνεται ότι τον Μάρτιο του 2011 είχε εντοπισθεί στην οδό Ελλησπόντου στον Βόλο γιάφκα της οργάνωσης «Συνωμοσία Πυρήνων της Φωτιάς» στην οποία εντοπίστηκαν προσφάτως τα αποτυπώματα ορισμένων από τους συλληφθέντες στον Βελβεντό. Οι αξιωματικοί της ΕΛ.ΑΣ. εκτιμούν ότι οι άλλοι 2-3 συμμετέχοντες στα γεγονότα στον Βελβεντό πιθανόν να αναχώρησαν από την Αθήνα την ίδια ημέρα που διέπραξαν τη ληστεία.

no image

Σοκ στην αγορά με την EVIMA

Η Evima Ασφαλιστική, που αποτελεί μετεξέλιξη της Πρώτης Ασφαλιστικής έχασε οριστικά την άδεια λειτουργίας της και τίθεται σε ασφαλιστική εκκαθάριση, καθώς δεν ήταν σε θέση να διατηρεί επαρκές περιθώριο φερεγγυότητας (δηλαδή εποπτικά κεφάλαια), ενώ δεν είχε σχηματίσει επαρκή τεχνικά αποθέματα και παρουσίαζε έλλειμμα στην ασφαλιστική τοποθέτηση.
Οι εργαζόμενοι καταγγέλλουν πως δεν υπάρχει έλλειμμα στην εταιρεία και πως μέχρι και την Παρασκευή η EVINA κατέβαλε κανονικά αποζημιώσεις, αλλά και τη μισθοδοσία.
Η E.I.G. Evima Insurance Group A.A.E., είναι εταιρεία γενικών ασφαλίσεων που ιδρύθηκε το 1974. Έχει δραστηριότητα κυρίως στον κλάδο αστικής ευθύνης των αυτοκινήτων και είναι μετεξέλιξη της εταιρίας ΠΡΩΤΗ ΑΣΦΑΛΙΣΤΙΚΗ του ομίλου Λαυρεντιάδη.
Τι πρέπει να κάνουν οι χιλιάδες ασφαλισμένοι της EVIMA

Μετά την παρέλευση των 30 ημερών και πριν την καταληκτική ημερομηνία ο ασφαλισμένος θα πρέπει να ασφαλίσει το αυτοκίνητό του σε νέα εταιρεία.
Εάν κάποιος ανανέωσε το ασφαλιστήριο του πριν μία εβδομάδα ή ένα μήνα και έχει πληρώσει για ένα εξάμηνο ή ένα έτος, τότε για να διεκδικήσει τα χρήματά του ο ασφαλισμένος θα πρέπει να υποβάλλει γραπτή αίτηση προς τον εκκαθαριστή της εταιρείας όταν ολοκληρωθεί η εκκαθάρισή της. Στη περίπτωση που τα χρήματα που θα προκύψουν από την εκκαθάριση δεν επαρκούν για να καλύψουν το σύνολο των απαιτήσεων, τότε ο κάθε ασφαλισμένος θα λάβει μέρος των χρημάτων που διεκδικεί" είπε τέλος ο κύριος Κονταξής.
Tι λέει η εταιρεία

H ανακοίνωση της εταιρείας αναφέρει:
«Αιφνιδιαστικά και χωρίς καμία προηγούμενη ειδοποίηση έκλεισε η ασφαλιστική εταιρία EVIMA με μια απόφαση νομικά διάτρητη και ηθικά απαράδεκτη, που αποτελεί την κατάληξη μιας παράνομης μεθόδευσης ενεργειών, όπως μαρτυρούν όλα τα στοιχεία που έρχονται στο φως της δημοσιότητας και αφορούν στην βιαστική και εσπευσμένη απόφαση της Eπιτροπής της Τράπεζας της Ελλάδος.
Η εταιρεία απασχολεί 200 εργαζόμενους και 500 συνεργαζόμενους ελεύθερους επαγγελματίες, 1.300 ασφαλιστικούς διαμεσολαβητές και καλύπτει 270.000 ασφαλισμένους.
Σάλος στην επαρχία για την EVIMA
Η είδηση ότι η ασφαλιστική εταιρία EVIMA έβαλε λουκέτο θορύβησε 10.000 Πατρινούς που είχαν επιλέξει να επενδύσουν την ασφάλεια των οχημάτων τους, στη γνωστή εταιρία. Σύμφωνα με δημοσίευμα της εφημερίδας Πελοπόννησος η EVIMA διατηρούσε ένα υποκατάστημα για την εξυπηρέτηση των πελατών της και απασχολούσε 25 πράκτορες.
Οι υπεύθυνοι του δικτύου της Πάτρας, παραπέμπουν στην απόφαση της Τράπεζας της Ελλάδας, συστήνοντας να μην επικρατήσει πανικός στους ασφλισμένους.
Όπως εξηγούν αρχικά, τα ασφαλιστήρια συμβόλαιά τους ισχύουν για τριάντα ημέρες από την ημερομηνία ανάκλησης της αδείας της εταιρίας. Σύμφωνα με το γραφείο της Πάτρας, οι ασφαλισμένοι μπορούν να ενημερώνονται από την ιστοσελίδα της εταιρείας www.evima.gr
Μετά το λουκέτο στην EVIMA-H (ασφαλιστική εταιρεία) , από την Τράπεζα της Ελλάδος και επειδή η είδηση αυτή έσκασε ως βόμβα στην Ασφαλιστική Αγορά με τους καταναλωτές ασφαλισμένους, να νοιώθουν αγχωμένοι, και η ΄Ενωση Προσταίας Καταναλωτών Κρήτης θέτει άμεσα στην διάθεση κάθε ασφαλισμένου το δωρεάν Νομικό της Τμήμα, για ψυχολογική στήριξη , ενημέρωση ,αλλά και καθοδήγηση επί των ασφαλιστικών δικαιωμάτων, για όλο τον ασφαλιστικό κύκλο που είχαν στην εν λόγω Ασφαλιστική Εταιρεία , ιδιαίτερα δε για τον κλάδο του αυτοκινήτου καθώς σε αυτόν λόγω προσφορών φημολογείται ότι το τελευταίο διάστημα είχε αυξήσει σημαντικά την παρουσία της.
Βασική πληροφόρηση για τους καταναλωτές-ασφαλισμένους στην προκείμενη περίπτωση
1) Η Εταιρεία, δεν υποχρεούται για καταβολή ασφαλισμάτων ή άλλων πληρωτέων παροχών, από πό την ημερομηνία ανάκλησης της άδειας λειτουργίας της.
2) Η Τράπεζα της Ελλάδος, έχει ενεργοποιήσει όλες τις προβλεπόμενες από το θεσμικό πλαίσιο διαδικασίες για τη διασφάλιση των συμφερόντων των ασφαλισμένων και κάθε άλλου δικαιούχου ασφαλίσματος. Για την τήρηση των νόμιμων διαδικασιών διορίστηκε επόπτης ασφαλιστικής εκκαθάρισης ο δικηγόρος κ. Ιωάννης Γερμανός, ο οποίος με τη σειρά του θα καταθέσει στο αρμόδιο δικαστήριο αίτημα περί διορισμού εκκαθαριστή.
3)Ασφαλιστήρια λοιπών κλάδων ζημιών: Τριάντα ημέρες μετά την οριστική ανάκληση της άδειας λειτουργίας της εταιρείας θεωρούνται αυτοδίκαια λυμένες όλες οι ασφαλιστικές συμβάσεις της. Οι έχοντες απαιτήσεις από τους λοιπούς κλάδους ζημιών, όπως και από τα καταβληθέντα - μη δεδουλευμένα – ασφάλιστρα, θα ικανοποιηθούν κατόπιν αναγγελίας της απαίτησής τους στον εκκαθαριστή.
Ουσιαστική πληροφόρηση:
α)Αστική Ευθύνη από την κυκλοφορία οχημάτων (υλική ζημία και σωματική βλάβη τρίτου, μόνο): Τα ασφαλιστήρια συμβόλαια αυτοκινήτου ισχύουν για 30 ημέρες από την ημερομηνία ανάκλησης της άδειας της εταιρείας (N 400/70 αρ.3 παρ.6 σε συνδυασμό με ΠΔ 237/86 αρ.25 παρ.4).
β)Μετά την παρέλευση του διαστήματος αυτού οι ιδιοκτήτες οχημάτων οφείλουν να ασφαλιστούν σε άλλη ασφαλιστική εταιρεία.
γ)Σε περίπτωση που προκαλέσουν ατύχημα εντός του διαστήματος των 30 ημερών, ο παθών θα αποζημιωθεί από το «Επικουρικό Κεφάλαιο Αστικής Ευθύνης εξ ατυχημάτων αυτοκινήτων» (ΝΠΙΔ).
δ)Το μέρος των ασφαλίστρων που έχει καταβληθεί για το χρονικό διάστημα από την ημερομηνία ανάκλησης έως την λήξη ισχύος του ασφαλιστηρίου (μη δεδουλευμένα ασφάλιστρα) επιστρέφεται στους ασφαλισμένους (αρ. 3 παρ. 6 Ν.Δ. 400/1970) από τον εκκαθαριστή. Εκκρεμείς δίκες συνεχίζονται από το Επικουρικό Κεφάλαιο.
www.iefimerida.gr
no image

Ο επόμενος Πάπας θα είναι μαύρος;

Αφού καταλάγιασε το σοκ από την ανακοίνωση της παραίτησης του Πάπα Βενέδικτου του 16ου, άρχισε η διαδοχολογία. Και σύμφωνα με δημοσιεύματα και λίστες που ήδη κυκλοφόρησαν, όχι μόνο στο Βατικανό, το φαβορί είναι ένας Καρδινάλιος από την Γκάνα, ο οποίος είναι μαύρος.

Tις λίστες, κυκλοφόρησαν πρώτα τα γραφεία στοιχημάτων. Όπως γράφουν οι εφημερίδες, Telegraph και Guardian, φαβορί, σύμφωνα με τα γραφεία Paddy Power και Ladbrokes είναι ο Πήτερ Κόντουο Απάϊα Τούρκσον, Καρδινάλιος από την Γκάνα.

Ακολουθούν οι Φράνσις Αρίνζε από τη Νιγηρία, ο Μάρκ Ουελέ από τον Καναδά, ο Αντζελο Σκόλα από την Ιταλία και ο Οντίλο Σερέρ από την Βραζιλία.


Ο ΚΑΡΔΙΝΑΛΙΟΣ ΑΡΙΝΖΕ
Ο ΚΑΡΔΙΝΑΛΙΟΣ ΑΡΙΝΖΕ
Το φαβορί, ο 64χρονος Τούρκσον, θεωρείται νεος, χαρισματικός επικοινωνιακά και ιδιαίτερα δημοφιλής.
Σύμφωνα με τον ξένο Τύπο, το όνομα του Νιγηριανού Αρίνζε είχε ακουστεί και το 2005 όμως ο Βενέδεικτος τότε ήταν πολύ ισχυρός.
Ωστόσο, ας μην ξεχνάει κανείς ότι τα ονόματα ακούγονται πολλές φορές και για να "καούν".....

www.newsit.gr

Κυριακή 10 Φεβρουαρίου 2013
no image

Γυμναστική και διατροφή, σύμμαχοι για τέλειο σώμα

Από τον Κωνταντίνο Λάμπη | Διατροφολόγο - Διαιτολόγο | www.volosdiet.gr 
Πολλοί άνθρωποι πιστεύουν πως χρειάζεται σκληρή και παρατεταμένη άσκηση αν θέλουν να χάσουν βάρος και να έχουν καλή υγεία. Κανένα από τα δύο δεν είναι σωστό. Χωρίς αλλαγή στη διατροφή, το βάρος που χάνει κανείς από την άσκηση είναι λίγο. Μόνο όταν βελτιώσουμε την διατροφή μας, θα δούμε σημαντικά αποτελέσματα από την άσκηση στο βάρος μας και ακόμα πιο σημαντικό στην σύσταση και στο σχήμα του σώματος μας. Οι λανθασμένες διατροφικές συνήθειες «κλέβουν» την ενέργειά μας, εξαντλούν τον οργανισμό και μειώνουν τις αποδόσεις μας.
Η γυμναστική όμως, όπως και η διατροφή, πρέπει να ακολουθείται συνέχεια και όχι περιστασιακά, γιατί τα καλύτερα αποτελέσματα και των δύο φαίνονται σε βάθος χρόνου. Οπότε η απάντηση στην ερώτηση, τι είδους γυμναστική να επιλέξω, πηγάζει από τον τρόπο ζωής και το χρόνο του καθενός. Βασικός παράγοντας είναι πόσο χρόνος έχει κάποιος για να γυμναστεί μέσα στην εβδομάδα. Για αυτό πρέπει να γίνεται ένας καλός προγραμματισμός της εβδομάδος, ώστε να βρεθούν κάποιες ώρες για φυσική δραστηριότητα.
Ένας άλλος σημαντικός παράγοντας είναι τι ευχαριστεί τον καθένα, γιατί έτσι θα έχει διάρκεια. Επίσης, η άσκηση που θα ακολουθήσουμε εξαρτάται και από το βάρος που έχουμε στην παρούσα φάση. Εάν δηλαδή έχουμε πολλά κιλά δεν μπορούμε να κάνουμε ασκήσεις που θα καταπονούν το σώμα μας ή αν έχουμε λίγα κιλά θα πρέπει να φροντίζουμε τον μυϊκό μας ιστό.
Αυτό το διάστημα, σχολές χορού ZUMBA, αθλητικά σωματεία και γυμναστήρια δήμων, προσφέρουν τις υπηρεσίες τους με διάφορα πακέτα προσφορών. Επίσης, μην ξεχνάτε ότι κατεβαίνοντας μια στάση πριν τον προορισμό σας, ή χρησιμοποιώντας ποδήλατο, ή ακόμα ανεβαίνοντας τις σκάλες αντί ανελκυστήρα, γυμνάζεστε.
Η σχέση γυμναστικής και σωστής διατροφής είναι άμεση και αμφίδρομη. Αν ένα από τα δύο λειτουργεί λάθος ή δεν λειτουργεί καθόλου, τότε δεν έχουμε τα επιθυμητά αποτελέσματα, κατά συνέπεια αφήνουμε το αποτέλεσμα στην τύχη του.
Είναι καιρός τα στατικά ποδήλατα και οι διάδρομοι να ξαναποκτήσουν την αρχική τους χρήση. Γενικά, να θυμάστε ότι οποιαδήποτε μορφή άσκησης είναι καλύτερη από την αδράνεια του καναπέ!
«Αρνούμαστε να τρομάξουμε»

«Αρνούμαστε να τρομάξουμε»


Στην παρουσία με ρατσιστικά συνθήματα μελών της Χ.Α. έξω από το ιατρείο της οργάνωσης στο Πέραμα, αναφέρονται οι Γιατροί του Κόσμου με ανακοίνωση τους. Η ανακοίνωση: «Παρουσία της Χρυσής Αυγής στο Πολυιατρείο των Γιατρών του Κόσμου στο Πέραμα. Στις 7 Φεβρουαρίου 2013, στις 12μμ, τριάντα περίπου μέλη της Χρυσής Αυγής (στα πλαίσια πιθανόν γενικότερης κινητοποίησης τους) διαδήλωσαν για λίγο έξω από το πολυιατρείο των Γιατρών του Κόσμου στο Πέραμα φωνάζοντας στοχευμένα, τα γνωστά ρατσιστικά συνθήματα μίσους. Τα πολυιατρείο εκείνη την ώρα περιέθαλπε περισσότερους από 40 ασθενείς φτωχούς και ανασφάλιστους, Έλληνες και μετανάστες. Οι Γιατροί του Κόσμου θεωρούμε επιθετική και προκλητική κίνηση εκφοβισμού την ενέργεια της Χρυσής Αυγής που στρέφεται ευθέως κατά των ασθενών αλλά και των εθελοντών μας. Οι Γιατροί του Κόσμου πιστοί στην αρχή της κοινωνικής αλληλεγγύης και την δέσμευσή τους στον όρκο του Ιπποκράτη, συνεχίζουν να περιθάλπουν ανθρώπους χωρίς διακρίσεις ανεξάρτητα από φυλή, φύλλο, θρησκευτικές πεποιθήσεις. Δηλώνουμε πως αρνούμαστε να «τρομάξουμε» και θα συνεχίσουμε αμετακίνητοι να υπερασπιζόμαστε το δικαίωμα στην υγεία, όπου υπάρχουν άνθρωποι. Θεωρούμε – και για αυτό θα ενημερώσουμε και τις αρμόδιες αρχές- πως στο εξής για οτιδήποτε συμβεί στα Πολυιατρεία μας , την ηθική ευθύνη θα φέρει η Χρυσή Αυγή. Καλούμε τους Έλληνες που συμμερίζονται τις ίδιες αρχές αλληλεγγύης με εμάς να στηρίζουν με μεγαλύτερη αποφασιστικότητα την προσπάθειά μας.» Πηγή: www.lifo.gr
Εγγραφή σε: Αναρτήσεις (Atom)
Quick Message
Press Esc to close

Send Quick Massage

Όνομα

Ηλεκτρονικό ταχυδρομείο *

Μήνυμα *

Copyright © 2013 Volos Voice All Right Reserved
Back To Top